Mortal moest toekijken hoe de man hem weer knevelde, om vervolgens met een waarschuwing naar hem   toe Hikari mee te nemen. Hoe hard hij ook aan de boeien trok, niets gaf mee en hij moest wachten tot er iets gebeurde. Ondertussen probeerde hij van alles om aan de boeien te ontkomen, maar het bijten in de knevel hielp niets en zijn pogingen met zijn boeien bleef ook ongebaat.

Na lang wachtten moest er wel iets van een paar uur voorbij zijn gegaan, al had Mortal geen enkel idee van tijd in deze helse kamer. Plots hoorde hij een trap, zat hij dan op de 1e verdieping? Voor hij ook maar verder kon denken vloog de deur al open. "Je wordt over enkele minuten geëxecuteerd!" De stem klonk nors, maar Mortal keek niet eens van wie de stem kwam. Hij werdt losgemaakt van de muur, maar zijn handen bleven vastzitten. Half gesleept half lopend werdt hij naar het plein gebracht waar een massa zich net zoals eerder had verzameld. Met een harde klap werdt hij op het midden van het plein gegooid. De hele menigte joelde naar hem en er werdt van alles naar hem gegooid. Een man met een geweer kwam naar hem toe gestampt en rukte met geweld zijn knevel los. "Vaarwel terrorist! de brute moord op onze chieftain zal je met de dood bekopen!" Mortal keek op naar de man en wachtte op, wat leek op, het onmisbare einde van zijn leven. hij keek rond naar de menigte en zag de chaos nog in hun ogen. Het was geen haat, maar echte chaos. Het was alsof ze niet wisten waarom ze zo boos op hem waren. "Nog laatste woorden, jij moordenaar?!" Mortal keek weer naar de man en riep toen luid "IK WIL EEN DOOD TIJDENS EEN GEVECHT!" Hopend op het beste wachtte hij op het oordeel. "Ha! een uitstel van executie? Dat is jou niet waardig!" riep de man lacherig, maar de massa was het oneens met dit oordeel en joelden nu om een gevecht. Pff gelukkig, al zal ik nu een gevecht moeten winnen en ik weet de situatie van het gevecht niet... "Je hebt geluk vuile rat... ze willen een gevecht zien." De man riep wat bevelen en Mortal moest wachtten op wat er ging komen. De dood ontwijkend leek de situatie beter te worden, maar dat bleek van korte duur.

Minuten later kwamen twee mannen met knuppels het plein op gelopen. "Ok rat! dit is je gevecht! jij tegen deze twee getrainde vechters!" Mortal's hart ging tekeer van de spanning en adrenaline. Hij moest nu dus in zijn eentje twee mannen met knuppels verslaan... en natuurlijk kreeg hij geen wapen. Eindelijk werden zijn handen losgemaakt en werdt hij nogmaals op de grond geduwd. Snel opstaand kwamen de mannen al op hem af en Het leek een hopeloos gevecht voor Mortal. De eerste slag viel van de mannen, die Mortal net op tijd kon ontwijken. Met een flinke vuiststoot sloeg Mortal tegen de slagschouder van de man. Snel deinsde Mortal weer achteruit voordat een tweede slag naar hem gemaakt zou worden. Met een paar behendige bewegingen kon Mortal een aantal slagen leveren, die op cruciale punten landden. een van de mannen had nu last van een elleboog. Mortal werdt nu vanaf twee kanten benaderd en Mortal besloot op de man af te rennen die last van zijn elleboog had. Met een verassende beweging voor zijn aanvallers wist Mortal zijn volledige gewicht tegen de benen van de man te gooien. Een kreet van pijn kwam van de man die nu voorover vloog. Met een klap kwam de man met zijn borst op de grond. Het was zeker dat de man nu of mank zou lopen of ademproblemen hebben. Echter landde er een klap op Mortal's zij. De andere man had met zijn knuppel Mortal geraakt. Met een rol opzij wist Mortal een volgende slag te ontwijken. Overeind krabbelend deed Mortal een poging om wat afstand te winnen. De man achter hem was echter niet blij met deze beslissing en rende achter hem aan. Met een plotselinge stop gooide Mortal zijn lichaam met kracht naar achter. De man sloeg daardoor veel te ver en zijn elleboog knakte toen deze de schouder van mortal raakte. De knuppel vloog door naar voren, terwijl de man achterover donderde van verassing. Met een flinke stoot draaide Mortal zich om en landde 4 slagen op het gezicht van de man. Plots werdt Mortal geraakt door een knuppel op zijn schouder. Hij viel opzij van de klap en voelde de stekende pijn in zijn schouder. gehaast overeind krabbelend rende hij naar de knuppel toe die op de grond lag. Mortal pakte deze van de grond af en draaide zich om. Met een krachtige slag raakte Mortal de knuppel van de man. Het was voor beide een verassing en even stonden ze te kijken hoe de knuppel wegvloog. Mortal herpakte zichzelf echter eerder dan de man en sloeg snel en hard op de knie van de man. De andere man kwam nu weer op hem af en zag er woest uit. De man had bloed over zijn gezicht lopend, waarschijnlijk van de klappen eerder. De man haalde uit metzijn vuisten, maar Mortal ontweek en gaf een harde slag met de knuppel in de man zijn maag. Naar zijn buik grijpend volgde echter al de volgende klap voor de man. Deze slag landde op zijn rug. De man stond op en kwam weer op Mortal af. De eene man hinkend en de andere man woest liepen ze nu samen op Mortal af en probeerde hem van beide kanten aan te vallen. Mortal wachtte gespannen tot de mannen dichterbij kwamen. Mortal hief zijn knuppel en wachtte tot de mannen dichtbij genoeg waren. Met een flinke slag stormde De bebloede man op hem af. op het laatste moment sprong Mortal aan de kant en hij hoorde een flinke klap, terwijl hij zelf niks voelde. Achter zich kijkend zag hij de kreupele man nu knockout liggen. De bebloedde man sprong nu op hem af, en Mortal kon hem deze keer net niet ontwijken. Met kracht werdt hij mee geslingerd, terwijl de man op de grond klapte.  met een paar hopeloze graaien achter zich probeerde hij Mortal van zijn rug te plukken. Mortal pakte nu 1 hand en duwde die met kracht op de grond en gaf er een flinke stoot op met de kop van de knuppel. De man schreeuwde natuurlijk op hulp en plots schoot er iemand uit het publiek naar Mortal toe. Voor Mortal iets kon roepen naar diegene moest hij al een slag uitdelen met de knuppel. De klap landde op de zij en het was meteen duidelijk dat dit instinct was, want de plotse aanvaller knalde op de grond. Het bleek een tienermeisje te zijn die nu hulpeloos op de grond lag met Mortal op haar neerkijkend. Het moest dreigend lijken, want het meisje keek nu angstig in de ogen van Mortal. Plots riep Mortal naar de menigte "Ik wil geen onschuldige aanvallen! Dit was uit pure zelfverdediging door een dreigende situatie! Het enige dat ik wil is het meisje dat bij me was beschermen van jullie soldaten! Ze hebben haar dusdanig mishandeld dat ze nog amper leeft!" Even hield hij stil om het te laten bezinken, maar ook om de mannen te bekijken. De eene man lag nog steeds Knockout, de tweede man stond naar hem te luisteren met zijn hand in zijn andere hand liggend. Als laatste keek hij naar het meisje. Ze was waarschijnlijk een jaar of 15. Zijn knuppel op de grond leggend knielde hij naast het meisje. "Ik was niet van plan je pijn te doen, maar je kwam zo hard op me af rennen." Het meisje snikte en keek nu twijfelend naar Mortal. "Ik ga je zo overeind helpen en dan ga jij rustig  weg van dit plein ok? Ik zal je gewoon laten gaan, want zoals ik zei wilde ik je in eerste instantie al geen pijn doen. Het meisje knikte opgelucht, maar nog wel gespannen. Met zachte hand tilde hij het meisje aan haar schouders omhoog en zette haar op haar voeten. Het meisje keek nu nog om naar Mortal en zei zacht "Dank je... dit zal ik aan iedereen vertellen..." Ze liep nu met een hand in haar zij weg.

Mortal stond op en pakte de knuppel weer op. Hij ging rechtop staan en riep nu "Ik ben niet de terrorist als dat ik bekend ben onder jullie! Ik ben zelf achtervolgd terwijl ik jullie soldaten wilde ontwijken! Ze zijn me urenlang achterna gerend toen ik niet eens in de buurt was van jullie dorp, alleen omdat ik me verdekt op had gesteld zodat ik niet door een overmacht gezien zou worden!. Vervolgens hebben ze ons meegesleurd en ons mishandeld. Ik heb een ontsnappingspoging gedaan, die, zoals jullie zien, mislukt is... Nou denken jullie vast: Jah maar je hebt onze chieftain vermoord!... Dat klopt... Dit deed ik niet uit wraak... Dit heb ik gedaan omdat hij jullie onderdrukte! hij en zijn soldaten misleiden jullie met leugens, zodat ze de macht behouden!. Jullie hoeven mij niet te geloven, maar als ik echt een moordlustige terrorist was, zou ik dat meisje dan niet nogmaals hebben geslagen? zou ik dan niet deze dappere man op het hoofd hebben geslagen tijdens het gevecht? zou ik dan niet de man die nu buiten westen is hebben afgemaakt? Ik vraag voor mijzelf niet veel, maar overweeg alsjeblieft om mij en dat meisje vrij te laten! Als teken van goede wil zal ik mijn knuppel naar deze eervolle man rollen." En meteen voegde Mortal de daad bij het woord en rolde de knuppel in de richting van de man. De knuppel bleef een meter rechts van de man liggen. "Ik ben niet de slechterik en heb geprobeerd hier weg te komen... De slechten zijn jullie onderdrukkers die jullie leugens verkopen in deze barre tijden... De wereld is vergaan en jullie worden voorgelogen over terroristen... Er wordt jullie angst en haat ingepraat, waardoor jullie alleen maar meer afhankelijk worden van jullie wachters..." Mortal stopte met praten en keek toen rond. Ik hoop dat jullie jezelf redden van deze tirannie, maar nog meer hoop ik dat ik snel hier weg kan met Hikari en onze spullen... Dacht Mortal

Hikari voelde dat ze werd meegenomen en dat ze op een bed werd gelegd. Ze voelde hoe er iets onder haar hoofd werd gelegd en ze zuchtte even. “Dit kan even prikken”, hoorde ze een stem zeggen. De stem kwam haar bekend voor en toen bedacht ze zich dat het de jongen was die haar eerder had geholpen. Plots voelde ze iets pijnlijk prikken in haar gezicht en ze siste even.
Ze beet op haar lip maar bleef stil liggen. Toen hij klaar was verbond hij haar hoofd. ‘Hier neem een slokje water’, zei hij en bood haar een flesje drinken.
Langzaam kwam ze omhoog en begon uit het flesje te drinken. “Mijn naam is Jareth”, zei hij zachtjes.”H-Hikari”, zei ze. “Dankjewel”, zei ze en keek hem even aan.
‘W-waarom…help..je me?’, vroeg ze zacht en haperend. Er kwam amper een stem uit haar keel en ze draaide haar hoofd een beetje om hem goed te kunnen zien. Dat was de enigste vraag die er op dat moment door haar hoofd ging.
Ze tilde haar hand op en legde deze even tegen zijn wang. Hij was echt. Ze wist niet meer wat echt en nep was. Haar hele hoofd leek vol van watten te zijn en ze was bang. Bang dat iemand haar zou vermoorden of haar van Mortal zou scheiden.
Waar was hij eigenlijk? “W-waar is Mortal? H-heb jij hem g-gezien?”, vroeg ze, lichtelijk in paniek.

Het meisje kwam voorzichtig overeind en nam een slokje van het flesje. Ze stelde zichzelf voor als Hikari en leek nog erg angstig. Niet zo gek ook. Het arme kind moest doodsbang zijn. Ze bedankte hem en keek hem even aan. Hij knikte enkel als reactie. ‘W-Waarom… help.. je me?” vroeg ze haperend. Bij die vraag keek Jareth even weg. Hij wist niet precies hoe hij die vraag moest beantwoorden. Hij keek weer naar haar toen ze zacht haar hand op zijn wang legde. “Daarom,” zei hij toen zacht. Ze moest vreselijk pijn hebben. Misschien had ze wel een hersenschudding? Nee, ze had geslapen. Dan had ze dood moeten zijn.
“W-waar is Mortal? Heb je hem gezien?” Wie? Jareth keek haar even niet begrijpend aan en realiseerde zich toen dat ze het over de jongen had. Hij had eigenlijk geen idee wat er met hem gebeurde nu. Hij had zich veel meer zorgen gemaakt om haar. Jareth had ook totaal geen idee van wat er ondertussen allemaal buiten gebeurde. En dat zou hij ook nooit te weten komen. Opeens werd er iets hards en zwaars tegen zijn achterhoofd geslagen en viel hij bewusteloos tegen de grond.

Nico, gek van woede had Jareth met het meisje gezien en was ze achtervolgd. Het was allemaal zijn schuld! Die vuile verader! En dat vreselijke rotjoch! Hij zou hem nog wel krijgen. Als hij niet al dood op het  plein lag. Nico wende zich tot het meisje en kreeg een kwaadaardige grijns op zijn vieze smoel. Hij sloot de deur en liep met een vreemde blik in zijn ogen op haar af. Hij trok haar van het bed en dwong haar op de grond door op haar te gaan liggen. Elke tegen aanval sloeg hij neer door een klap in haar al gewonde gezicht. De agressie zweepte een verschrikkelijke lust bij hem op en hij begon ongeduldig aan haar kleding te plukken. Hij scheurde haar topje open en staarde hijgend neer op haar half ontblote lichaam. Hij voelde zijn lichaam direct reageren. Met zijn ene hand hield hij haar armen boven haar hoofd tegen de grond gedrukt en betaste misselijkmakend haar blanke huid. Met een wilde ruk trok hij opeens haar broek naar beneden en begon ongeduldig aan zijn eigen broekriem te trekken. Het volgende moment voelde hij een siddering door zijn lichaam schieten toen hij zichzelf bij haar binnen drong. Hij begon zwaar te hijgen en kwatte in haar gezicht. Het kon hem niks schelen of ze pijn had. Steeds harder en gewelddadiger stootte hij zijn logge lijf bij haar binnen tot hij met een gorgelende kerm en sidderend op haar neer zakte. Vermoeid van de inspanning bleef hij warm en bezweet op haar liggen.

[TIME TO KILL! XD]