(Ik ben van plan om hier een kort verhaal van te maken, aangezien ik hier alleen een soort doorreis van wil maken voor Mortal. Andere karakters mogen al vanaf het begin met Mortal naar het strand komen, of hem daar gewoon ontmoeten.)

Mortal liep hongerig door het landschap heen. Hij keek voor zich uit, waar hij de duinen al zag liggen. Hij wist dat hij bij de zee eten en drinken kon vinden, maar het was nog een flink stuk weg. Mortal kon zich de vissen al voorstellen, die hij zou gaan vangen. Drinkend uit een kokosnoot, zou hij de vissen klaarmaken. Snel verzette Mortal zijn gedachten, om zichzelf niet te kwellen. Het was nog vroeg op de dag, terwijl het al erg warm was. De warmte hielp niet erg zijn dorst te vergeten. Toch leek Mortal totaal niet hongerig, als iemand anders hem zou zien. Hij liep met rechte rug en zijn zwaarden in zijn handen. Mensen zouden bijna denken dat hij aan niks tekort kwam.

Bij de voet van de duinen aangekomen, keek Mortal naar de hellingen. Deze waren stijl, maar zeker goed te begaan op de meeste stukken. Mortal besloot om een plekje in de schaduw op te zoeken. Terwijl Mortal zijn uitrusting nakeek, keek hij goed rond voor spullen die hij kon gebruiken op het strand. Na een korte rustpauze stond Mortal op en begon aan de klim van de duinen. Onderweg vond hij een mooie rechte stok, die flexibel was, maar toch stevig. Tijdens zijn tocht door de duinen, bedacht Mortal zich hoe hij de stok zou gaan gebruiken. De stok kon uitstekend als visspeer worden gebruikt, maar Mortal wist nog niet hoe het strand eruit zag.

Bovenop de laatste rij duinen, zag Mortal de beroemde zandstranden al. Hij keek zover langs de kust als zijn ogen hem toelieten. Het strand leek nog prachtig schoon. Snel zette Mortal zijn weg voort en begon met de laatste afdaling. Al snel liep hij over het strand heen, waar hij direct vruchten zag aan de planten. Niet veel stranden hadden wild fruit, maar Harena Beach was nooit een normaal strand geweest. Mortal verloor nu toch een beetje zijn kalmte en liep met snelle passen naar het fruit toe. Snel nam hij een paar vruchten van de plant af en bekeek ze. Toen hij zag dat het echt veilig was om te eten nam hij snel een grote hap. Het deed hem goed, om na dagen weer fruit te eten. de tocht hierheen was zwaar geweest. Niet alleen waren er minder vruchten om te eten, ook het wild nam af naarmate hij dichter bij de duinen kwam. Mortal verzamelde snel een hand vol vruchten en liet zich toen in het zand zakken.

Genietend van de vruchten voelde Hij hoeveel het leven wel niet van hem vroeg, nu de "normale" samenleving weggevaagd was. Mortal liet zijn tas van zijn schouders glijden en wreef over zijn pijnlijke spieren heen. Zijn tekort aan vocht zorgde nu ook voor meer klachten. Mortal wist dat hij snel water moest vinden, want dat fruit was simpelweg niet genoeg om hem weer op de been te krijgen. Hij keek naar zee en mompelde wat in zichzelf. 'Zoveel water... en nog zit ik hier zonder drinken. Vervloekt zoute water. Mortal overdacht de mogelijkheden om hier water te vinden. Misschien kon hij bij een van de beekjes "Zoet" water vinden. Mortal besloot weer verder te gaan en liep richting een beekje dichtbij. Na 5 minuten het beekje te hebben gevolgd, was het duidelijk dat dit niks zou gaan worden. Toen hij terug op het strand kwam zag hij plotseling een beekje langs een rots naar beneden stromen. Eerder was het hem niet opgevallen, maar nu zag hij de glinstering van het water. Mortal liep eropaf, maar zag al snel een probleem. Het water stroomde in een dun laagje over de rotsen heen, zodat direct opvangen in een fles erg onhandig zou zijn. Mortal probeerde met een paar grote bladeren het water in zijn veldflessen te krijgen.

Het duurde even, maar hij had nu in ieder geval weer water. Mortal had een vuur gemaakt. Hij durfde het niet aan om het water te drinken, zonder het eerst te koken. Mortal liet zich tegen zijn tas aanzakken en wachtte geduldig tot het water het kookpunt bereikte.