Light, I hate it [Sybelle]

Licht, fel licht. Licht is iets waar de meeste mensen blij van worden, vooral in deze tijden. De zon vrolijkt mensen op, is warm en voorspeld goed weer. De zon helpt met planten te laten groeien, en fleurt mensen hun humeur meestal op maar dat was niet het geval voor Socel. Socel was niet echt iemand die van de zon hield. In de eerste plaats verbrande hij al erg vlug wat op zich al genoeg redenen zouden zijn om de zon te ontwijken maar er was nog iets. Zijn ogen konden niet goed tegen fel licht, het gaf hem oog- en hoofdpijn, problemen om te zien, en nog wel een paar dingen. Daarom had hij zijn toevlucht gezocht tot het bos, waar de bladeren een deel van het licht tegenhielden. Hij had de kap van zijn golf op gezet zo de hoeveel hij fel licht dat zijn ogen bereikten te verminderen, het hielp een beetje. Hij was blij dat hij in het bos was aangekomen. De bladeren hielden het vele licht goed tegen maar toch kon je af en toe een humeurige grom horen dankzij een door de bladeren glippende lichtstraal. Dat schermde Socel zijn ogen nog feller af, gromde even en knipperde met zijn ogen en liep vervolgens door. Maar toch moest hij er maar niet zo over doen, het licht dode hem niet, het was grotendeels van de tijd gewoon vervelend maar bij licht weer zoals vandaag was het alsof iemand met een felle zaklamp in zijn ogen scheen, elke keer als hij een lichtstraal in zijn ogen kreeg. Dat was ook grotendeels de rede waarom hij de winter en herfst prefereerde, minder zon. Hij wandelde gewoon door, hij niet echt een specifiek doel in zijn hoofd voor vandaag, gewoon wat rond wandelen, de zon ontvluchten en misschien wat rusten straks. Er was nog een rede waarom hij graag in het bos was, hier waren minder mensen of die kwam je gewoon niet zo vlug tegen hier. Socel heeft het niet zo op andere mensen om persoonlijke redenen, hij is liever alleen, dan is het ook rustiger. Hij loopt met het idee rond, waar mensen zijn, zijn problemen, dus is een bos een goede plek om te zijn. Het is er rustig en kalm, als er geen roofdieren zijn natuurlijk. Als dat zou gebeuren, dan hoopte Socel dat dat roofdier niet zou kunnen klimmen. Ondertussen was er al een tijdje voorbij gegaan sinds hij het laatst had gegeten, hij probeerde zo weinig mogelijk te eten om er zo min mogelijk naar te moeten gaan zoeken. Socel keek even rond en zag een grote, stevige eik staan. Hij wandelde er even naar toe en klom er vervolgens in, hij zat liever in een boom wat te eten dan op de grond. Vervolgens pakte hij zijn rugzak van zijn rug, pakte er wat te eten uit en at het rustig op.