Ze liep door het park heen en keek van de andere kleurrijke attractie naar de anderen. Het was verlaten en enkele maakten nog een geluid waardoor het leek alsof er spoken aan het rond dwalen waren. Ze was nog nooit op een kermis geweest doordat ze binnen de muren was opgegroeid. Haar vader was er nooit en haar moeder moest altijd de brave vrouw spelen, ze had dat vaak genoeg mee gemaakt toen ze nog inderdaad thuis zat. Haar vader at vaak niet mee kwam thuis babbelde voor een minuut of vijf en daarna ging hij weer. Je kon hem moeilijk een vader noemen.

Ze stond stil voor een oud half vervallen huis. Het leek een huis maar een groot half afgebroken bord stond bovenop het huis. De tekst fu....ouse was nog te lezen."fuouse? Wat is dat voor een naam... zou het leuk zijn?" Zonder een tweede gedachte liep ze zo naar binnen. Eerst liep ze langs spiegels. In de ene leek ze net een bowling kegel en in de anderen een groot wijn vat. Of ze was dik of ze was gigantisch dun en of lang uitgetrokken.  Ze moest giegelen doorsat ze haarzelf zo zag, even verder had je een langwerpige buis en door de buis heen zou je naar de overkant komen. Ze liep er vast beraden in en schrok zelfs even kort toen de tunnel begon te bewegen. Ze raakte uit balans en had iets hoog gegilt. Al snel lag ze in een deuk van het lachen. Het was lastig overeind komen in een rollende ton maar eenmaal dat ze stond wankelde ze soms vervaarlijkt. Buiten de tunnel draaide ze een beetje voor haar gevoel. Enkele tellen stond ze stil en keek naar de reling. Het had weer een vorm en ze liep naar boven toe. De trap tredes hadden schuine tredes en waren bijzonder glad. Zelfs met haar schoenen kon ze moeilijk grip vatten. Helemaal boven op keek ze over het terein. Er was een speciale uitkijk punt waar ze kon kijken en deed dit ook met plezier. Ze dacht een schim te zien en wreef in der ogen. Het was al ruim 3 maanden verder en nog had ze geen mens gezien. Zouden hier wel mensen zijn? " heeeea!!" Riep ze en haar stem weergalmde tussen de atracties door. Weer zag ze wat bewegen en even schoot ze in paniek. Het was dezelfde atractie in gegaan als waar ze nu zat. Ze stelde zich op echter een van de omgevallen stootkussens zo kon ze hem haar of het zien en die ook haar. Het laatste dat ze wilde was dat ze vijqnden maakte of nog erger. " ik ben Gart. Mag ik vragen wie u bent?" Vroeg ze voorzichtig en keek een beetje weg voordat de andere zich aangevallen voelde.