Cursor maakte een gezellig praatje met de kat iets beneden hem. Deze wilde dolgraag een panter worden. Dat vond Cursor echt heel schattig. Het zag er zo lief uit om een nog jongere kat zo'n mooie droom te zien hebben.
"Ik weet bijna zeker dat je een geweldige panter wordt!" zei de uil bemoedigend. Daarns had hij gevraagd waarom Bubble zo graag een panter wilde zijn. Bubble zei dat hij dat wilde omdat panters grote, sterke dieren waren. Omdat Bubble nog klein was en nog niet zo wijs was in het leven. Ach, dat zou vast nog wel komen. Het was Cursor ook gelukt. Maar hij had de ervaring opgezocht. Geen wijsheid zonder ervaring.
Ineens was Bubble even weg. Cursor besloot te blijven zitten, aangezien hij al wist dat de kat terug zou komen. En dat gebeurde ook. Bubble kwam terug met twee kleine prooien. Hij zei dat hij Cursor zijn masg had horen knorren, maar dat was niet zo geweest. Waar dat idee vandaan kwam, wist hij niet. En Cursor had een paar minuten geleden al prooi gevangen. Die zou hij later opeten, die muis. Die had hij nog vast. Nu was de kerkuil niet hongerig.
"Dat is erg aardig van je, maar ik heb al prooi en ik heb geen honger. De muis die ik hier vast heb, eet ik later pas op. Waarom dacht je mijn maag te horen?" legde Cursor uit met een vraag op het einde. Hij snapte niet waarom Bubble dat dacht. Cursor had al prooi en die was voor later. En aan een enkele muis zou hij echt wel even genoeg hebben.
Opeens begon Bubble over zijn verleden. Dus hij kwam uit het circus? Dat vond de uil best wel zielig voor hem. Dieren hoorden niet in het circus. Gelukkig was Bubble ontkomen. En hij zei daarna dat hij nu een vriend had. Cursor kon Bubble intussen ook wel een vriend noemen. Het was fijn om aan een eerste ontmoeting een vriend over te houden. Bubble gaf Cursor een knuffel, een vriendelijke. Cursor leunde wat naar voren om terug te knuffelen. Dit was een fijn gevoel en het deed de uil goed

Cursor vroeg zich hardop af tegen Bubble waarom hij zijn maag dacht te hebben gehoord. Cursor's maag had niet geknord en sowieso had hij al een muis voorraad. Iets dat hem voorlopig wel zou vullen. Cursor was geen grote eter en had vaak aan 1 prooitje wel genoeg. Sowieso zou hij zich van vacht en botjes ontdoen op een wat minder charmante manier.
"Ik hoorde een rammelend geluid, leek op iemands maag als je het mij vraagt." zei Bubble. Vervolgens hoorde hij het weer en draaide een rondje. Hoe Cursor wist dat Bubble het weer hoorde? Hij hoorde het zelf nu ook. Het leek inderdaad wel een beetje op een knorrende maag. Al zat er ook een ander element bij, steld zijn uitstekende gehoor vast.
"Ik zie niets. Dan zal het ook wel niets zijn geweest." concludeerde Bubble. Een stelling waar Cursor het niet mee eens was. Hem hoorde je ook niet als hij joeg en hij was er dan toch en bracht alle potentiële prooien de dood. En dat was toch echt iets.
Cursor wilde net zijn woorden boven water brengen toen hij al zag dat Bubble aan zichzelf begon te twijfelen. Vervolgens een luide knak en Bubble dook in elkaar.
"Oh, rustig maar. Het is niets." zei Cursor rustig. Ook hij had een schrikreactie gegeven door het ineense geluid, maar realiseerde zich al snel dat het niets was. Het was in de verte een dikke boomtak geweest die al op breken stond. Het had steeds verder doorgebogen, hetgeen wat het maaggeluid veroorzaakte, en was toen geknapt. Dat laatste luide geluid wat er was geweest.
"Kom mee stoere panter. Ik zal het je laten zien." lachte hij vriendelijk en hij steeg op om op een langzaam tempo te vliegen. Bubble zou hem lopend bijhouden.
Na een paar honderd meter kwam Cursor ook daadwerkelijk op de plek aan waar het was gebeurd. Hij landde behendig op de afgberoken boomtak. Het was een dik ding. Logisch dat het zo'n kabaal had veroorzaakt. De boom waar de tak naast lag was nu getekend met een litteken. Je zag natuurlijk de plek waar de tak had horen zitten. Ingestort onder eigen gewicht. En Cursir zat op de vers afgebroken boomtak.
Hij keek naar Bubble, afwachtend op diens reactie. Bubble was voor Cursor nou eenmaal een panter, als hij dat wilde.

Ze waren inmiddels aangekomen bij de tak. Cursor had al zo'n donkerbruin vermoeden dat dit het moest zijn geweest. Het eerst krakende geluid dat aan een rammelnede maag deed denken en vervolgens de harde knak dat bevestigde dat de dikke tak was afgebroken. En Cursor zat nu op het grote stuk hout. Binnen niet al te lange tijd, zou het gaan rotten en vervallen. Zo ging dat met hout. Zodra het nergens meer aan vast zat of als het dood was, ging het rotten en werd het opgegeten door insecten. En daar kwamen weer andere dieren opaf. En op die dieren kwamen weer nog andere dieren af. En zo liep de hele kringloop rond. En dat alles dankzij hout. Zo had je toch een plaatselijk iets. Deze plek zou dus voor leven gaan zorgen. Prachtig.
"Ehhh... misschien... ben ik toch meer een kat..." zei Bubble toen blozend. Ja, zoiets had Cursor natuurlijk allang gezien, maar hij had het zo schattig gevonden dat hij een panter wilde worden.
"Dat maakt toch niet uit?" zei hij toen vriendelijk. Nee, hem maakte het niet uit of nu bevriend was met een 'panter' of een kat. Zolang ze het maar samen konden vinden. Daar ging het om en dat was dus belangrijk.
"Ik heb nu een boel over mij verteld... Hoe zit het met jou?" vroeg Bubble toen erg nieuwsgierig. Cursor lachte geamuseerd. Cursor was nu aan het woord. Zijn beurt om nu wat meer te vertellen over hemzelf. Maar wat?
"Wat wil je weten dan? Vraag maar raak." zei hij vriendelijk. Bubble was nu een goede vriend, dus mocht hij wel wat vragen stellen. Dan kwam het vast wel goed.