Micki was op de grond gaan zitten. Ze was licht in haar hoofd geworden en benauwd. ‘waarom nu?!’ Zei ze zonder enige toon. Ze had gehoopt dat het nu niet kwam maar ze kreeg de volgende vlaag alweer. Kuro was naar haar toe gekomen en micki begon tegen zichzelf te vloeken. “ Ik denk dat het beste is als je nu even gaat liggen” Had hij gezegd. Micki wist dat als ze nu in strijd ging met hem dat ze het zou verliezen en deed zoals hij zei. Ze ging op haar rug liggen en keek even naar het plafon. Ze zag kuro, vanuit haar ooghoeken, heen en weer lopen. Hij greep naar iets in zijn tas, hij keek naar me. Weer kwam er een golf van duizeligheid. ‘wanneer houd dit op? Ik wil dat het ophoud… laat het ophouden… Kuro mag het niet weten het is gewoon niet gunstig!’ Haar arm voelde ze nog steeds kloppen en bleef pijn doen.

De pijn in haar arm werd er niet beter op en ze bleef kuro dan ook zwijgend aankijken. Een nieuwe kramp kwam en ze hield de arm zo dicht mogelijk tegen haar aan. Haar ogen stijf dichtgeknepen en de tranen liepen over haar wangen. Niet dat het iets hielp ofzo… Het was meer voor het idee dat ze de arm beschermde tegen andere mensen of dingen. Ze probeerde de tranen te laten stoppen. Kuro mocht haar niet zo zien in de toestand waar ze nu in zat. Wat zou hij wel niet denken?! Kuro kwam naar haar toe “Mick, mag ik even naar je arm kijken?". Sht shit shit shit shit shit… dacht ze bij haarzelf. ‘ het gaat prima met mij of me arm… geef me gewoon even..’ Ze had geen draad meer om te pakken en omdat ze zelf nooit aan het liegen was wist ze ook niet meer hoe ze verder moest. Ze stond op en liep rond in de winkel. Kijken er niets buiten was. Ze wilde niet dat kuro erachter kwam…

Hij zag hoe Micki naar het raam liep en daar bleef staan. Hij zuchtte, en liep hij achter na. Waarom zou ze het in godsnaam verborgen houden voor hem? Ze kon toch niet meer van hem af. Daar wam bij, vrienden houden geen geheimen voor elkaar. Hij kon het aan haar zien. Ze huilde, ze hield haar arm stijf tegen zich aan. Hij legde weer zijn hand op Micki's schouder. "Mick..Je hoeft niet te ontkennen als er iets is. Er is iets met je, en het heeft met je arm te maken. Ik wil je enkel helpen. Laat mij gewoon er even naar kijken, dan zullen we kijken of er iets tegen kunnen doen. Je houdt enkel jezelf voor de gek." Hij snapte niet waarom Micki haar arm nou gewoon niet wou laten zien. Was ze misschien bang dat hij er boos om zou worden? Hij zuchtte weer. En ging toen naast haar staan, met haar meekijkend door de spleten. "Luister, ik ga niet boos worden. Nogmaals, ik wil je enkel helpen. Daar zijn vrienden voor, niet? Om elkaar te helpen door barre tijden? Vrienden hebben geen geheimen voor elkander." Bij dat laatste keek hij naar Micki en glimlachte.

“Mick… Je hoeft niet te ontkennen als er iets is. Er is iets met je, en het heeft met je arm te maken. Ik wil je enkel helpen. Laat mij gewoon er even naar kijken, dan zullen we kijken of er iets tegen kunnen doen. Je houdt enkel jezelf voor de gek.” Kuro zuchte en vervolgde. “Luister. Ik ga niet boos worden. Nogmaals, ik wil je enkel helpen. Daar zijn vrienden voor, niet? Om elkaar te helpen door barre tijden? Vrienden hebben geen geheimen voor elkander.” Hij glimlachte naar me. Micki kreeg tranen in haar ogen, niet alleen van de pijn, maar ook vanwege de woorden die hij zei. Ze kon het niet helpen en verborg haar gezicht tegen hem aan. Ze snikte het even flink uit bij hem.

Ze was iets gekalmeerd. ‘Sorry… ik bleef’ Ze moest onverwachts hoesten en zij zelf was er iets van geschrokken. ‘Ik bleef denken aan de situatie…’ zei ze toen ze haar adem weer had gevonden.’Ik was bang dat je boos.. nee nog erger… me zou verlaten… ‘ Ze hield even stilte en weer moest ze hoesten. Waarom moet ik nu ineens hoesten? Door het hoesten werd ze licht in haar hoofd. Ze werd er gek van. ‘sorry… ik weet niet waarom ik nu ineens hoest…’ ze schudde even met haar hoofd en keek kuro weer aan. ‘toen ik jong was... was ik al snel vatbaar voor ziektes.. wondjes werden al snel infecties... ik had je dit moeten vertellen... het spijt me...' Er liepen tranen over haar wangen. Ze was blij dat ze nu eindelijk de waarheid kon gaan vertellen... 'mijn arm… het begon gek te doen na de supermarkt..’ Ze liet haar arm twijfelig zien. Het was rood en de schrammen waren vies door de kleding die erover heen had gezeten. Rond de schrammen zag het een beetje geel. Er zat geen korst om de wond. Het was meer een raar soort vliesje wat als korst diende. ‘h…het ziet er niet echt lekker uit..’ Ze had geantwoord met een flauwe lach.

Ze moest weer erg hoesten. ‘g.geen…lucht…’ Ze was benauwd geraakt door het hoesten en ze had haar handen op haar borst geslagen. Ze bleef hoesten en Kuro was gelijk te hulp geschoten door op haar rug te kloppen. Ze was minder benauwd geraakt uiteindelijk en was gaan liggen. Ze had rode blosjes op haar wangen en als je de wond ging voelen voelde je het kloppen. Ze hoesten soms nog erg flink maar gelukkig bleef micki daarbij wel ademen.

( Jij wilde haar goed ziek! XD Nie zeuren!! En sorry dat ik 2 tellen je char had bespeeld. Moest ff verder komme xd )

Muziek
Hij zuchtte. "Mick, waarom zou ik boos om zoiets worden? Daar komt bij, vrienden verlaten elkaar nooit." Hij glimlachte. Toen luisterde naar de verklaring die Micki gaf voor haar arm. Hij knikte. Zoiets had hij eigenlijk al verwacht. Toen keek hij naar de wond. Oew..dat zag er inderdaad niet echt lekker uit. Toen liep hij naar zijn tas. Hij keek of hij nog iets van ontsmettingsmiddel had. Echter, had hij dat niet. "Mick, heb je toevallig nog iets van ontsm-" Toen hij naar Micki keek, zag hij dat ze hoeste, en met haar hand op haar borst sloeg. Hij snelde naar haar toe, en klopte een paar keer op haar rug om haar te helpen. Het werd al gauw wat minder. Micki ging liggen. Kuro zag dat ze rode blosjes op haar wangen had gekregen. Snel voelde hij haar hoofd, en toen de zijne. Shit shit shit...dit was niet goed. Ze had verhoging. "Mick, blijf liggen, en doe voorlopig niets." Hij rommelde even in haar tas, en haalde er toen de kaart uit. Het was al aardig donker geworden, dus kon hij de kaart moeilijk zien. Damnit! Dan maar wachten tot morgen.. "Goed..ik denk dat het het beste is als we gewoon nu gaan slapen..morgen kijken we wel hoe je situatie is geworden." Hij liep naar zijn tas, pakte daar een pakje pijnstillers uit, en ging toen naar de keuken om een glas water te halen. Toen hij terug was gekomen, liep hij naar Micki toe, en gaf haar het pilletje en het glas water. "Dit zal de pijn voorlopig verzachten." Hij glimlachte, en kiep toen naar zijn matje toe, en sleepte dit dichterbj Micki, maar niet te dichbij. Straks raakte hij ook besmet met wat ze ook had.

Micki had weer wat adem gekregen en keek kuro aan. Hij had zijn hand op haar voorhoofd gelegd en hij zag er niet al te vrolijk uit. “Mick, blijf liggen, en doe voorloopig neits. “ Hij was weer gaan lopen. Hij had wat gezegd naar micki toe maar ze hoorde het allemaal niet meer. “ Dit zal de pijn voorlopig verzachten.” Ze nam het pilletje in een keek kuro aan. Kuro was aan het glimlachen naar haar. Ze werd warm van binnen. Ze was weer gaan liggen en keek hoe kuro zijn matje dichterbij had gebracht. ‘Altijd voorzichtig’ Zei ze met een flauwe glimlach.

Buiten waren er allemaal dieren te horen. Soms was er een bonk van het luik. Micki had het moeilijk want de slaap van niet te vatten. Soms kwam er een nieuwe pijn golf. “Spijt me kuro…. i.ik wilde niet liegen…’ Zei ze zacht. ze had zich omgedraait en keek hem aan… zover zij zag was hij al aan het slapen. Ze deed haar ogen dicht, had zich opgekruld en viel zo in slaap. Ze droomde over dezelfde nachtmerrie van een week terug. Ze was met haar moeder naar het park gegaan. Ze waren tikkertje aan het spelen. Haar zus kwam erbij en ze hadden veel plezier. Dat tikkertje liep snel over in verstoppertje. Micki had een goed beschut verstop plek gevonden. Ze was in een boom geklommen en zag hoe de 2 zoekers soms langs rende. ‘Grappig ze kijken zelden omhoog’ Ze moest giegelen waardoor ze werd gevonden. Zij werd nu de zoeker en had iedereen gevonden op haar zusje na. Ze liep de bosjes in en keek overal. Een hand lag op haar schouder. Ze keek om en het was haar zus. ‘Je moet niet naar mij komen.. Ik moet jou zoeken gekkie. ‘ de zus haalde haar andere hand achter haar rug vandaan en daar zat een mes. Al snel vervormde deze droom en zat ze in de ruimte waar ze bijna was doodgegaan… waar haar zus was doodgegaan. Het mes werd bijna in micki gestoken, maar ze werd wakker van een luide dreun op de rolluiken. Ze schrok wakker en keek kuro aan.

‘Kuro…’ zei ze me een schorre stem. ‘ku..roo!’ Ze bewoog hem. Weer was er een dreun op de rolluiken. ‘Kuro!’ siste ze. Ze was bang voor wat het dan ook was. ze moest opnieuw hoesten ze probeerde het in te houden. 'Kuro.. .wakker worden! ' Er was nu z'n harde dreun dat er een deuk was onstaan in een van de rolluiken.

Muziek
Kuro rolde zijn slaapzak uit, en ging nu zelf ook eronder liggen, op zijn rug. Hij staarde even naar het plafond. Hij keek naast zich toen Micki haar verontschuldigingen aanbood. Hij glimlachte. "Het is oke, ik kan je redenen begrijpen." Toen sloot hij ook zijn ogen, en viel rustig in slaap. Zijn slaap was een lange, droomloze slaap. Van het soort die erg rustgevend zijn. Alsof hij door pure duisternis zweefde. Hij werd uit deze positie gehaald door de stem van Micki. Deze klonk lichtelijk angstig Kuro opende even zijn ogen. "hmmn..wat is e-" KLANG. Meteen schoot Kuro overeind. Hij keek even om zich heen. "My god Micki, als dit een grap is dan.." Hij keek toen naar de rolluiken. Er zat een deuk in. Een deuk die onmogelijk vanaf deze kant zou kunnen zijn gemaakt. Hij kon nu ook licht gelach horen. Hij stond op, pakte zijn bijl, en liep naar de rolluiken. Toen keek hij erdoor. Hij zag niets. Toen zag hij opeens een groot geel oog in de zijne kijken. "WHAT THE-" Kuro deinsde zo snel achteruit dat hij viel. Toen hoorde hij iets wat op een schreeuw leek. Toen nog een paar dreunen tegen het rolluik. Er kwam meerdere deuken in. "Mick, ga snel naar de ruimte achterin de winkel, NU!" De schreew was nog een keer te horen. Deze keer zo hoog, dat sommige vitrines braken. Kuro deed zijn handen voor zijn oren. "Agh.." Toen, nog een laatste dreun. Nu kwam er een gat in het rolluik, waar een klauw door naar binnen kwam. Het beest gromde en blies. Kuro zette een stap achteruit. Maar rende algauw naar de klauw toe, en gaf er een flinke mep tegen met zijn bijl. Het ding jankte, en trok de klauw terug. "Kom dan! Ik ben niet bang voor je!" Toen keek hij achterom, naar Micki.

Kuro was op de vloer gevallen nadat hij geschrokken was. Ze was naar hem toe gegaan en keek hem bezorgd aan. Op dat zelfde moment beveelde Kuro haar naar achteren te gaan. Micki was snel achterin de ruimte gegaan. Ze was bang en wist niet goed wat te doen. Er was nog een schreeuw en het leek alsof Micki der oren werden afgescheurd. Ze ging zo snel mogelijk door haar hurken met haar handen om der oren. Ze keek met grote ogen toe hoe er een gat in de rolluik werd geslagen. Van schrik liet Micki een klein hoog gilletje horen. Een klauw kwam binnen en kuro had deze geslagen met een bijl. Het monster piepte en had de klauw terug getrokken. Micki kon het niet hebben en had kuro van het luik terug getrokken en haar gezicht tegen in zijn rug gelegd. Armen om hem heen, ze was bang. ‘k.kuro… ik ben bang. Laten we hier weg gaan.’ Ze keek hem aan met haar blauwe ogen. De angst stond in haar ogen gegraveerd. ‘ik… ik…’ De woorden leken er niet uit te komen. In de verte kon je de zon al zien opkomen. Maar dat zou nog uren duren. Iets rende nog langs het gat, heen en weer. Micki bleef het volgen met haar ogen. Ze kon nu geen rust meer krijgen zelfs al zei Kuro dat ze het moest gaan doen. Soms dan dutte ze in maar kreeg de nachtmerrie van Kuro die doodging waardoor ze gelijk weer wakker was. Ze keek kuro dan ook gelijk aan. Ze was blij dat hij nog leefde. Hij had nu zelf ook een reden gevonden om weer ergens voor te gaan. 'Kuro?' Ze keek hem blozend maar tegelijk ook vragend aan. 'kan ik je... misschien wat geven?' ze wachten maar het maakte haar gek. Ze ging voor Kuro hurken en gaf hem een kus op zijn wang. Keek kuro nog even na. Haar blauwe ogen keken bezorgd maar tegelijk ook wel rustig naar hem. Micki liep snel weg en pakte een beker met koffie voor Kuro. 'ik weet niet of je het drinkt...' Ze ging weer zitten en had haar arm weer vast. Langzaam kwamen de pijngolven weer. Maar op een of ander manier had ze nu niet het gevoel dat ze het moest verbergen. 'sorry..voor... naja... dat daarnet... als je wilt mag je het vergeten.' Ze bloosde en keek weg van kuro.

Het beest liep nu nog steeds ergens buiten rond...Ze waren er in ieder geval vanaf...althans dat hoopte Kuro. Hij zuchtte, en stak toen een sigaret op. Toen zei Micki opeens dat ze hem iets wou geven. Iets geven? Nu? Wat dan? "Wat dan? Het kan maar beter helpen tegen het di-" Toen gebeurde het. Een kus. Toen ze hem die gegeven had, keek hij even ongelovig, en toen ging hij langzaam met de hand naar zijn wang. Had ze hem nou net...Hij keek Micki na, terwijl ze naar achteren ging en met koffie terug kwam. Hij pakte het aan, en gaf een klein knikje als teken van dank. Hij blies zijn rook uit, deed de sigaret uit zijn mond, en dronk een slok koffie. Ze verontschuldigde zich ondertussen. Kuro zuchtte."Wat moest hij hier nou op zeggen? Hij keek naar haar, terwil ze haar arm weer vast pakte. "Jij vind mij dus leuk?" zei hij na een lange stilte. Echter, er geen tijd voor antwoord, want dezelfde schreeuw als net vulde weer de gehoorgangen van de twee. Toen was er weer gebonk tegen de rolluiken. Toen kwam er door het gat wat er gemaakt deze keer een snuit. Daarna werden er snijtanden in de randen van het gat gezet, waardoor deze groter werd. Kuro zag dit, en meteen pakte hij zijn bijl, en liep ermee naar achteren. "Mick, ik denk dat we nu het beste het op een rennen kunnen zetten, want ik denk niet dat we dit beest met z'n tweeën aankunnen..." Hij draaide zich om, en sprong over de toonbank heen, pakte zijn rugzak in zijn vlucht mee. Toen, ging hij de deuropening achter de toonbank door. Hij wachte totdat Micki ook binnen was, en deed deur toen dicht. Hij herinnerde zich nog dat er een ander sleuteltje aan de sleutelbos hing. Hij haalde deze uit zijn zak, en teste deze op het slot. Gelukkig, hij pakte 'm..Achter de deur hoorde ze het beest tekeer gaan. Vitrines die versplinterden of omvielen. Het continue blazen en sissen van het ding.. Toen werd er een paar keer tegen de deur gebonkt. Kuro gooide al zijn gewicht tegen de deur. Het beest bonkte aan paar keer. Daarna stopte het. Hij zuchtte opgelucht, en gleed uitgeput langs de deur naar beneden.

Kuro zag er uitput uit. Micki keek naar de deur toe, het zag er nog redelijk uit vond ze zelf. Maar het was altijd de vraag hoelang het vol hield tegen dat ding.even legde ze haar oor tegej de deur. "Hoor nietsm... Laten we maar opschieten." Ze vouwde de kaart uit en legde de route uit. " als we inderdaad weggaan... Kunnen we het beste de main street pakken. Dan van de main street 6e links rechtdoor totdat we niet meer kunnen en dan rechts. Daar zou de winkel zich dan moeten bevinden... " ze wees nog een keer naar de route. Even keek ze om haar heen en wees een groot bord aan. ' we eindigen daarzo' ze klonk zeker van haar zaak. Op het bord stond een man met een grote gevulde boodschappen tas. Op de tas stond de tekst " les couplaz" en op de rest van het bord stond wat er zich allemaal bevond in deze supermarkt. "Kleding, schoenen, games, normale boodschappen tot specialisten, eerste hulp spullen en een aphotheker! Kom snel!!"
Ze had gewacht totdat kuro op adem was gekomen en was gaan rennen. even later keek ze achterom om te kijken of Kuro wel haar achterna zat." Gelukkig je komt mee" waren haar gedachte. Ze was even gaan wankelen maar nam snel de overmacht en rende weer verder. De grote straat was open en groot, er konden vele gevaren zijn. Maar micki rende en dwars doorheen. Haar zicht werd wat wazig, ze kneep haar ogen dicht en liet haar hoofd iets hangen. Ze had deze route uitgestippeld het moest gaan werken. Ze opende haar ogen weer, ze zag nu wat scherper en ze had nieuwe moed gekregen. Ze begon iets sneller te rennen, haar ademhaling versnelde en ze voelde het zweet uitbreken. Ze rende de straat in en keek achter haar.' Het is niet ver meer!' Riep ze naar Kuro. Ze keek weer voorut, ze had de losse stenen telaat gezien en viel. Haar knieën deden zeer. ' auw~...' Er kwam een klein gejammer uit haar mond. Ze was aan het zweten, haar arm klopte en der knieën deden pijn. ' het gaat' ze keek Kuro aan.' Het zijn maar een paar schrammetjes ' ze krabbelde overeind. Door haar knieën voelde ze de duizeligheid niet meer. Ze rende weer verder rechts de straat in." Kijk! Daar heb je het al" haar stem was opgewekt ze keek naar de winkel de beveiligings luiken en de normale luiken waren naar beneden. Nadat ze het het gebouw bekeken leek er geen enkele mogenlijk heid om erin te komen. " wat nu?" Ze hijde nog na van het rennen. Ze had het benauwd en liet zich langs een pilaar naar beneden glijden. Ze keek kuro aan. " wat nu? Alles zit.op slot.." haar stem klonk vermoeid en lusteloos. Haar arm begon weer zeer te doen en ze keek kuro aan met haar blauwe ogen, ook die lieten meer zien dan ze eigenlijk zei.

Pfoe..dat ding was in ieder geval weg..wat was dat eigenlijk? Het leek op een soort ratachtig ding..Nadat Micki de locatie had aangewezen die ze moesten hebben, stond hij op, en rende achter haar aan. Wow, ze had nog wel een behoorlijke conditie zeg..als jet het vergeleek met hoe ze net was. "Mick stop! Je weet niet wat er nog meer kan zijn..en ze hoort mij niet.." voegde hij er aan toe toen hij zag dat ze door bleef rennen. Wat een roekeloze meid was het toch...hij hield daarvan. Hij rende achter haar aan. Hij moest even na denken aan wat er net allemaal was gebeurd. Die kus..zou dat betekenen dat..ja dat moest haast wel..Toen zag hij dat ze opeens struikelde. Hij rende naar haar toe. "Mick, gaat het wel?..je zweet." Zei hij verschrikt toen hij haar belabberde toestand zag. Echter, ging ze gewoon door. Kuro keek bezorgd, maar ging daarna snel weer achter haar aan. Na een tijdje kwam er inderdaad een winkel in zicht. Een licht glimlach verscheen op zijn gezicht. Echter, was die al snel verdwenen toen hij zag dat alle beveiligingsluiken al voor de ramen zaten. Misschien was er een achteringang? Vast wel, maar dan moesten ze helemaal gebruik maken van de steegjes..en wie weet wat zich allemaal daarin verschool. Even keek hij in het half donker naar het steegje vlakbij het gebouw. Hij zag iets bewegen. Het was iets kleins. Ach vast een kat..Ja, no shit. Natuurlijk zit alles op slot. Hij keek toen naar Micki. "Het beste voor jou om te doen, is daar blijven zitten. Je hoeft je heus niet flinker voor mij op te stellen." Hij keek de straat ron. "Ik ga ondertussen even kijken of ik iets kan vinden om deze luiken open te krijgen..Nu.." Hij rommelde even in zijn tas, en haalde er een klein pistool uit. Hij gooide het naar Micki. "Dat is een Flaregun. Als je de trekker overhaalt, schiet deze een vuurpijl in de lucht. Doe dit enkel in noodgevallen, zodat ik kan het kan zien als je mijn hulp nodig hebt." Hij legde zijn rugzak toen bij haar neer. "Als je iets te eten nodig hebt..zit in het middelste voorvakje." Na zijn bijl gepakt te hebben, keerde hij zich om, en liep de straat verder in, op zoek naar iets van een koevoet of een brander waarmee ze de deuren op konden maken.

Muziek vanaf hier
Toen hij een tijdje onderweg was, begon het lichtjes te regenen. Hij zuchtte. Fijn, dat kon er ook nog bij..Hij keek ondertussen om zich heen of er verder geen winkels waren waar ze dat soort dingen zouden verkopen. Toen hoorde hij opeens een licht gegrom uit 1 van de steegjes komen. Hij keek in de richting van het gegrom. Hij zag iets bewegen in de schaduw van het steegje. Toen hij beter keek zag hij dat het 1 van de wezens was die hij eerder in de winkel had gezien. Deze zat met zijn rug naar Kuro toe, en was zich te goed aan het doen met een lijk. Vol walging keek Kuro hoe hij de organen van het lijk aan het opeten was. Toen besloot hij snel verder te lopen. Echter, iets maakte dat het wezen naar achteren keek. Toen hij Kuro zag, slaakte hij een kreet. Iets was erg veel op een menselijke kreet leek, maar toch iets buitenaards haast had. "L..e-E-venAEAEAE!" Het wezen rende op hem af in een haast gorilla-achtige manier, hij maakte zowel gebruik van zijn knokkels als zijn voeten. Het wezen bleef hetzelfde achter elkaar roepen de hele tijd "LEVEANLEVENLEVEANLEVEANLEVEN" Kuro bleef echter staan waar hij was, met de bijl in de aanslag. Hij deed zijn mondkapje ondertussen op. Toen het wezen op hem afsprong, ontweek Kuro het wezen, waardoor deze op de grond viel. Voordat het wezen overeind kon krabbelen, had Kuro al een bijl in de slagader van het wezen gezet. Bloed met een donkergroen tintje spoot eruit. Met een walgend gezicht keek Kuro naar het lijk. Daarna keek hij weer naar het lijk waar het wezen zich te goed aan had gedaan. Hij liep ernaar toe, om te kijken of het lijk mosschien iets bij zich had wat hij kon gebruiken. Hij zag toen een koevoet naast dit lijk liggen. Hij glimlachte, en pakte dit bij het lijk vandaan. "Mind if I take this.." Hij pakte de licht bebloede koevoet op, en bekeek deze goed. Hij knikte goedkeurend. Nu alleen nog een gasbrander.. Hij liep het steegje uit, en ging opzoek naar een eventuele winkel die deze zou kunnen verkipen

Ze had geknikt en bleef zitten waar ze zag. Te moe om verder te rennen. Ze keek naar de flaregun die ze van Kuro had gekregen. Het zag eruit als een pistool… Ze dacht nog even aan wat hij had gezegd. ‘gebruik dit alleen in noodgevallen…’ had ze herhaald. ‘Wat voor soort noodgeval…’ ze keek nog een keer naar de gun en legde deze voor haar voeten. Het glom een beetje in de zon. Zon? Ze keek op. Het was de zon… Zou het al lente worden? Er was minder sneeuw natuurlijk… maar… Het zou toch niet…’ Ze liep naar een beetje sneeuw in de schaduw en prikte erin… de sneeuw was zacht en waterig geworden. De temperaturen waren rustig boven nul gegaan. Ze ging weer zitten waar ze met Kuro had afgesproken. Ze had het heet dus deed ze haar jas uit. Ze zag de zon niet meer door een groot wolken bed. Snel trok ze de spullen onder een afdakje en probeerde er zelf zo goed mogelijk onder te blijven.

Het was wat harder gaan regenen en ze had der jas weer aangetrokken. Een guurige wind kwam er ook nog bij waardoor schuilen nog geen eens nut meer had. Ze trok der kraag wat hogerop en zag verderop wat voorbij kruipen. Ze schrok en vernauwde haar ogen. Hopen dat ze nog wat beter kon zien. Ze keek rustig rond en dacht dat ze het weer zag. Het bewoog weer, achter een huis. Ze werd nieuwsgierig… maar Kuro halen voor iets wat ze gezien had? Nee dat deed ze niet. Maar zelf heen gaan en dan een gevecht aangaan had ook geen nut in haar toestand. Ze voelde haar eigen voorhoofd. Ze schrok even van de warmte die eraf kwam… Had ze echt zulke hoge temperaturen? Ze keek in haar eigen tas… Damn… geen pijnstillers… Ze maakte die van Kuro open en keek in zijn tas voor pijnstillers, ze keek naar het potje waar nog maar een paar inzaten. ‘die ga ik niet nemen… straks heeft ze zelf nodig…’ Ze keek weer rustig voor haar uit en gaapte spontaan. Ze bekeek der kleding die inmiddels al helemaal doorweekt waren omdat ze die niet droog kon houden… Ze hoorde wat geritsel naast haar… Ze schrok op en zag een hond naast haar, de ogen van Micki werden groter… honden… Daar moest zij het al helemaal niet van hebben, gelukkig ging de hond snel weg… een uur ging voorbij en het was alweer aan het rustig regenen. Ze keek op haar klokje die aan der nek hing als een ketting… 10:43 zei ze mompelend. Goed geslapen had ze ook niet, en wakker blijven terwijl er weinig gebeurde was ook weer zo raar. Ze bleef voorzichtig maar uiteindelijk vielen haar ogen dicht en was ze aan het slapen.

De schim die verder op aan het kruipen was. Was dichterbij gekomen, het leek te merken dat het meisje in slaap was vallen en was dichterbij gekomen. Het besnuffelde haar benen en der handen. De geur was onbekend naar het wezen toe. Het leek geïnteresseerd te zijn naar Micki toe. Want het wezen bleef rond haar en bekeek haar ook van alle kanten. Het wezen hoorde iets verder op en maakte dat hij weg kwam. Als je snel was kon je nog net aan de schim zien weg sprinten.

[God Note] + Remission voor het denken aan anderen (dus de pijnstillers voor een ander bewaren)

Kuro zuchtte, en keek verder om zich heen. Waar zouden ze nou een gasbrander verkopen...Hij keek door een ruit van een winkel. Natuurlijk..al helemaal leeggeroofd. Hij zuchtte. Toen begon het langzaamaan harder te regenen. Dat maakte dat hij nogmaals zuchtte, en zijn capuchon over zijn hoofd deed. Eventjes dacht hij aan Micki, die zat daar nu in haar eentje. Ze was er ook nog eens erg slecht aan toe..hij kon maar beter niet al te lang wegblijven. Goed..nog even rondkijken, en dan terug naar Micki. Toen liep hij nog een klein eindje door. Toen zag hij op de hoek een kluswinkeltje staan. Althans, dat dacht hij te zien omdat op het uithangbord een steeksleutel was afgebeeld. Snel rende hij naar het winkeltje toe, en keek door de ruiten naar binnen. Ja hoor, in de etalage zag hij een gasbrander staan. In de aanbieding zo te zien..Hij keek even om zich heen, en zag toen een grote steen. Hij liep naar deze toe, pakte deze op, en mikte op de grote ruit. Met een luid gerinkel ging de steen door de ruit. Toen, pakte hij de gasbrander, en het masker dat hiernaast lag. Hij testte deze even. Goed, deze deed het dus nog..mooi..zeer mooi. Toen, zette hij een drafje in, richting Micki.

Hij zag dat ze nog steeds bij de winkel zat, in slaap gevallen. Hij kon het haar niet kwalijk nemen. Ze hadden vannacht immers weinig slaap gekregen. Echter, was het nu niet verstandig. Het regende, en god knows, wat er nog meer in de straten was..misschien waren er wel Coconutheads in de buurt! Hij schudde even aan Micki. "Hey, Mick..wakker worden. Ik heb de benodigde spullen. We kunnen als het goed is de winkel nu openkrijgen.." Toen keek hij naar de luiken. Hij testte deze even door de koevoet eronder te zetten. Deze waren goed stevig. Maar goed, daarom had hij ook de gasbrander meegenomen. Hij zette het makser op, en deed toen de gasbrander aan. Hij voelde de warmte van het ding op zijn vingertoppen. Na een tijdje zag hij dat het vochtige metaal toch rood aan het gloeien was. Hij stopte even, en zette de koevoet er weer onder. Met een flink klang, gaf het ding nu mee. Toen ging het rolluik met veel geratel in 1 keer naar boven. Hij knikte goedkeurend, en keek toen achter zich, om te kijken of de herrie niets had aangetrokken. Gelukkig zag hij niets. Toen maakte hij met de gasbrander een klein gat in het raam. Hij keek naar Micki. "Dames gaan voor."

De schim die verder op aan het kruipen was. Was dichterbij gekomen, het leek te merken dat het meisje in slaap was vallen en was dichterbij gekomen. Het besnuffelde haar benen en der handen. De geur was onbekend naar het wezen toe. Het leek geïnteresseerd te zijn naar Micki toe. Want het wezen bleef rond haar en bekeek haar ook van alle kanten. Het wezen hoorde iets verder op en maakte dat hij weg kwam. Als je snel was kon je nog net aan de schim zien weg sprinten.

Ze droomde over later, nu en het verleden. Ze werd licht wakker geschud en de droom wereld viel uiteen. Hmmm?” Ze klonk slaperig en opende een oog eerst. Keek Kuro aan en besefte dat ze in slaap was gevallen. “sorry, ik wilde niet in slaap vallen…” Ze bekeek wat hij deed en schrok alsnog van het geluid. Hij had een deel van de rolluik open weten te krijgen en Micki keek voorzichtig mee. De gasbrander leek makkelijk door het glas te gaan. “Dames gaan voor” Had Kuro gezegd. Micki knikte en ging als eerste door het gat en zocht gelijk naar de beveiliging. Als ze het geluid in ieder geval niet wist te verminderen zou het moeilijk worden om hier ook een tijdje te blijven. Eenmaal binnen zocht ze gelijk naar het type beveiligingen systeem. Het was een lastige dit keer… Je moest een stuk van de grond openmaken. Ze keek naar Kuro en keek gelijk nog verder rond. Ze liep een ruimte die zich recht van hun bevond. Het leek op een kantoortje, ze zocht door het papier werk heen en hield sommige dingen apart. ‘ik heb net… denk ik iets te enthousiast gedaan… ‘ Ze zocht wat papieren uit en liep wankelend naar Kuro. “Heb wat gevonden.” Ze lachte naar hem, ze wilde zich sterk houden voor Kuro. Maar dat zou haar op den duur komen te staan, dat wist zijn ook. Ze had de papieren op een toonbank gelegd, het waren papieren van het beveiligings systeem. Dit waren de meest belangrijke papieren, anders zou Kuro een heel boek moeten lezen. Ze had geen zin om het zelf nog een keer door te gaan en had helemaal het idee dat Kuro dat ook niet wilde.

Ze bekeek de plattegrond en zag dat deze uit 6 delen was. 2e etage zaten Survival shop, kleding & schoenen winkel en elektronica. Begane grond had een supermarkt, apotheker, café. we moesten hier wel een tijdje kunnen van leven.. toch? “Kuro… moet je zien, dat deze winkel zoveel heeft.. het ziet er van buiten niet eens.. zo groot uit.” Soms nam ze een pauze en dwong haarzelf rustig adem te halen. Ze wilde verder lopen. Ze dacht terug aan wat ze deed… “Ik ga rondkijken, misschien heeft die winkel nog wat. “ Ze had zich omgedraaid van Kuro en wilde weglopen.