‘Het spijt me. Ik ben al nooit handig geweest en ik ben altijd al snel bang geweest maar het was niet de bedoeling…om je…aan je lot over te laten’. dat was haar antwoord geweest Het klonk alsof ze bijna ging huilen, waar Ghost Hikari in zijn hand voelde knijpen. Ze viel stil en Ghost keek naar haar, waarbij hij haar een beetje rood zag worden. Het was een heel mooi gezicht hoe ze een rood blosje op haar wangen kreeg. Had ze ook zo gebloosd tijdens hun kus? Het was vreemd om te bedenken dat hun kus in dezelfde grotten was als waar ze al meerdere keren moesten vechten voor hun leven, rennen voor hun leven en zelfs hun leven aan het geluk over moesten laten. Hij kon er zelfs niet aan denken, hij moest scherp blijven om haar te beschermen. Echter bleef hij stiekem haar kant op kijken. Haar haar glansde goudkleurig bij de oranje vlam. Ghost moest moeite doen om zich te concentreren op de grot voor hun en of hij iets gevaarlijks zag. Wat zou er in Hikari's hoofd omgaan? zou ze denken dat ik een klootzak ben na deze uitval en ze weg van me wil? of heeft dit er juist voor gezorgd dat ze meer aan hem dacht als een sterk persoon waar ze bij wilde blijven. Ghost wist het niet. Hij was aan de eene kant bang haar te verliezen en aan de andere kant maakte hij zich constant zorgen over haar onhandige getreuzel of handelen. Waar hij wel zeker van was, was dat deze gangen allemaal op elkaar leken en hij twijfelde of hij er wel uit zou kunnen komen. Dit liet hij uiteraard niet merken, want dit zou Hikari er niet bepaald vrolijker op maken.

Ze liepen al een tijdje en Hikari had moeite zich een beetje bij te blijven. Het leek wel of ze rond dwaalden...Hikari zuchtte en tuurde door de gang heen. Het was voor hen, waar het licht van de lamp niet kwam, pikkedonker en automatisch ging er een rilling over haar lichaam heen. Wat als ze weer zo'n beest tevoorschijn zou komen?
Dan zou ze vechten, zeker weten! Ze zou hem beschermen en laten zien dat ze geen watje was. Ze had het nog niet gedacht of er klonk achter hen gegrom. Hikari verstijfde en greep automatisch naar de pikhouweel die ze al die tijd bij zich droeg.
Ze draaide zich heel voorzichtig om waarbij ze het contact met Ghost's hand verbrak. Ze wachtte maar ze was totaal niet voorbereid op de snelheid van het beest.
Het besprong haar en haar gil werd gesmoord door een krachtige poot. Ze viel op de grond en greep de kop vast met beide handen om te voorkomen dat het beest haar hoofd eraf zou scheuren.
Ze trapte tegen de buik en het beest verloor even zijn grip op haar. Dat was genoeg om de pikhouweel op te pakken en er een flinke slag mee te geven op het hoofd.
Ze ging strijdlustig en tegelijk beschermend voor Ghost staan. "Jij wilt dat ik je bescherm, dus dan zorg ik er ook voor!.  Het beest kwam wankelend overeind en Hikari gaf opnieuw een klap. Dit keer tegen de schouder. Het beest gaf een brul en sloeg met een van zijn klauwen naar Hikari, waardoor haar shirt verder scheurde. Ze mepte nog een keer en raakte hem nu nog een keer. Ze werd bang want hij wilde niet dood! Ze gaf nog een ferme klap en toen zakte het dier ineen. Ze bleef even staan hijgen en ging er toen op haar hoede naar toe. Ze tikte hem  even aan en toen hij niet bewoog zakte ze van opluchting door haar knieen. Bij haar navel zat een snee wat nogal prikte, maar het ergste vond ze nog haar shirt. Het was aan de onderkant conpleet aan flarden.
Ze zuchtte geïrriteerd en scheurde de onderkant eraf waardoor het nu op een topje leek.
"Nou ja, zo dan maar. Ik hoop dat we er niet nog een tegen komen want dan heb ik binnenkort geen kleren meer aan mijn lijf", grapte ze. Ze stond op en liep op hem af. "Was dat goed genoeg?".

[God Note] + Remission omdat je iemand hebt beschermd

Plots klonk er gegrom van achter ze en Hikari draaide zich om. Ze liet zijn hand los, waarna Ghost meteen zijn bijl in zijn handen greep. Het beest sprong bovenop Hikari. Net op het moment dat Ghost het beest wilde slaan met zijn bijl, schopte Hikari het beest weg en ging voor hem staan. Ze wilde zichzelf bewijzen dat ze het wel kon. Van Ghost had het niet gehoeven, maar als dit is wat zij wilde, dan liet hij haar haar gang gaan. Echter liet hij zijn bijl niet zakken, voor het geval het wel fout zou gaan. Ze was zeker niet zwak, want het beest ging redelijk snel neer. Echter toen het beest lag zag hij dat Hikari haar shirt nog verder scheurde, waardoor ze nu nog maar een topje aan had. "Nou ja, zo dan maar. Ik hoop dat we er niet nog een tegen komen want dan heb ik binnenkort geen kleren meer aan mijn lijf", grapte ze erbij. "haha nou als je steeds meer kleding uitmaakt vind ik je alleen maar mooier!" hij zei het lachend naar haar. Hij maakte dan wel een grapje, maar haar blote buik zag er wel erg sexy uit. Alleen jammer van die snee, maar die zag er erg oppervlakkig uit.
"Was dat goed genoeg?" vroeg ze aan hem. "Heb je ook jezelf kunnen beschermen?" was zijn antwoord op haar vraag. Het was voor Ghost allang duidelijk dat ze zichzelf kon verdedigen, maar ze had soms gewoon een zetje nodig. Ze liep ondertussen om hem af en hij keek haar aan. Plots pakte hij haar stevig bij haar, nu ontblote, rug vast en trok haar tegen zich aan. "Ik wil gewoon dat jij veilig bent, ook als ik je niet kan beschermen. zei hij tegen Hikari, terwijl hij haar in haar ogen aankeek. Hij voelde nu pas echt hoe zacht Hikari's huid was, in vergelijking met die van hem.

Hikari werd knalrood bij de opmerking van Ghost. Vond hij haar...mooi? Ze wist niet wat ze moest zeggen. Plots voelde ze zijn armen op haar rug en werd ze tegen hem aan gedrukt. Ze legde haar handen tegen zijn harde borstkas en voelde zijn warmte door haar vingers trekken.
'Ik wil gewoon dat jij veilig bent, ook als ik je niet kan beschermen', zei hij terwijl hij haar aan keek. Hikari zuchtte bij de aanblik van zijn donkere ogen.
Onbewust drukte ze zich wat meer tegen hem aan en legde haar hoofd tegen hem aan. 'Ghost...', zei ze alleen en glimlachte. 'Heb je...geen hekel aan me?'.
Ze tilde haar hoofd op en keek hem aan.
'Je deed opeens zo afstandelijk en ik dacht...'. Ze beet op haar lip en keek hem vragend aan.

Hikari keek hem diep in zijn ogen aan, waarna ze haar hoofd tegen hem aanlegde. 'Heb je...geen hekel aan me?' vroeg ze aan hem, waarna ze hem aankeek. 'Je deed opeens zo afstandelijk en ik dacht...' vervolgde ze haar verhaal, waarna ze op haar lip beet en hem vragend aankeek.
Ghost kreeg het warm van dit uitzicht. Hij had een slank knap blond meisje, die nu alleen een topje aanhad. Nu ze ook nog eens kwetsbaar in zijn armen op haar lip beet, had Ghost het niet meer. Plots drukte hij, tijdens het sluiten van zijn ogen, zijn lippen op die van haar en zoende haar.

Hoelang het had geduurd wist hij niet, maar hij wist wel dat zijn hart tekeer ging. sprakeloos keek hij naar haar, terwijl zijn handen nog steeds op haar ontblote middel lagen. Ghost zocht een excuus om zich van haar af te wenden, aangezien hij het vreselijk vond dat hij niets te doen wist, maar hij kon niks vinden. Niets anders kunnende wachtte Ghost dus maar, kijkend naar Hikari.

Ghost drukte zijn lippen op die van haar en Hikari maakte een verrast geluidje. Er schoot een warm gevoel door haar lichaam heen en ze sloeg haar armen om zijn nek.
Veel te snel voor haar gevoel stopte hij weer en hij keek haar afwachtend aan. Ze bevochtigde haar lippen en kwam langzaam dichterbij. Ze drukte passievol haar lippen op de zijne en drukte haar lichaam tegen de zijne aan. Ze likte over zijn lippen en drukte langzaam haar tong in zijn mond.
'Ghost', mompelde ze tussen de kus door, 'je weet niet hoe lang ik dit al wilde doen'. Ze bleef hem kussen en wilde het liefst niet meer stoppen. Haar handen gingen door zijn haar, wat zachter aan voelde dan ze had verwacht.
Daarna gleden haar handen over zijn gespierde armen en ze bleven uiteindelijk rusten op zijn gespierde borst.

Thom hoorde plots gegrom. Hij tuurde voor zich uit en zag plots iets op hem afrennen met hoge snelheid. Thom slaakte de meest hoge gil die een jongen kon uiten en pakte Gart aan haar pols vast. 'OH MIJN GOD!!', schreeuwde hij en sleurde haar mee door de tunnels. Hij pakte onder het rennen door een stuk steen van de grond en smeet deze naar het beest. Hij was even afgeleid maar ging toen door met de achtervolging. Zweet brak hem uit toen hij zag dat het niet veel nut had.
Thom rende in een wir war van gangen en tunnels en sleurde ondertussen Gart mee. Plots eindigde het pad en Thom viel naar beneden en nam Gart automatisch mee.
Ze belandden in het water en proestend kwam hij boven. 'Oh shit dat is koud!', bibberde hij. Snel zwom hij naar de overkant en klom eruit. Hijgend bleef hij op de kant zitten en pas nadat hij weer een beetje warmte terug had kwam hij overeind.
'Gart...Gart waar ben je?', fluisterde hij hard. Hij mocht niet teveel aandacht trekken. Plots zag hij wat donkers in het water bewegen. 'Gart? Ben jij dat?'.

Gelukkig werdt de stilte niet verbroken. Hikari Drukte juist haar lippen nu op die van hem. Het was een geweldig gevoel en alsof het gewoon zo hoorde opende ze samen hun mond en kwamen hun tongen tegen elkaar aan. Niet alleen hun lippen, maar ook hun tong en armen speelde nu een romantisch spel, waarbij Ghost elk plekje van Hikari's rug streelde. Zijn tong streelde langs die van haar en zijn hart ging te keer van het genot. Haar handen gingen door zijn haar en die zakte langzaam af naar zijn armen en bleven stilliggen op zijn borst. Zijn handen gleden via haar rug naar beneden zachtjes over haar ontblote rug strelend. zachtjes streelde zijn handen naar beneden en kneep toen in de billen van Hikari. "we" probeerde Ghost iets te zeggen, maar hij zoende Hikari alweer verder. "we zouden...... eigenlijk weer...... verder.... moeten" Zei Ghost Al zoenend met Hikari. Ghost wist dat het slecht was om de hele tijd stil te staan, maar dit voelde zo goed dat hij echt moeite moest doen om in ieder geval iets te zeggen. Zijn poging was alleen niet erg overtuigend, aangezien Ghost Hikari's heup naar zich toe trok door nog een keer in haar billen te knijpen.

'We....we zouden....eigenlijk weer...verder....moeten..', mompelde Ghost tussen het kussen door. Het was alleen niet erg overtuigend aangezien hij haar heupen vast pakte en ze weer naar zich toe trok. Hij kneep voor de tweede keer in haar billen. De eerste keer was al verleidelijk maar nu kon ze een kreun niet binnen houden. Ze sloeg een been om zijn bovenbeen heen en drukte zich nog meer tegen hem aan. Het liefst zou ze hem de hele tijd vast houden maar hij had een punt.
Ze waren hier niet langer veilig meer! Toch kon ze het niet voor elkaar krijgen om hem los te laten. Zijn lippen waren verslavend en ze voelde de behoefte om haar handen over zijn hele lichaam te laten glijden. Hij was zo gespierd dat ze er geen genoeg van kon krijgen.
Zijn handen op haar warme, blote huid voelden heerlijk en elke plaats waar hij haar aanraakte begon te tintelen. Haar tong en lippen waren niet te stoppen en ze moest zich dwingen om het contact tussen zijn lippen te verbreken.
'G-Ghost...mijn god...', zei ze iets wat buiten adem en met een wat wazige blik in haar ogen. 'Het was niet...mijn bedoeling...om me zo te laten gaan maar je laat me niet anders doen'. Haar handen rustten nog steeds op zijn borst en haar been zat nog om hem heen gekruld.

[God Note] Congratulations! Je bent gepromoveerd van de rang Good naar de rang Great.

Ghost liet zich helemaal opgaan in het moment en zoende Hikari vol passie, zijn handen over de achterkant van haar lichaam strelend, zoekend naar nog meer van deze natuurlijke intoxicatie van gevoelens. Zijn lichaam was als vergiftigd door een succubus die zijn energie stal. de sensatie in zijn lippen en vingertoppen zorgden ervoor dat Ghost in extase was. "Hikari..."klonk het kalm en met kracht duwde hij haar ineens weg "We kunnen dit niet doen zijn we gek geworden?! we zijn hier in een grot waar dodelijke monsters leven en we laten ons door simpele hormonen leiden? we moeten een uitweg zoeken uit deze helse plek!" Hij klonk boos en verontwaardigd tegelijkertijd. Scherp keek hij rond in de gangen of hij iets kon zien en pakte vervolgens de olielamp op die hij eerder op de grond had gezet. "We kunnen geen tijd verspillen..." Dit gezegt hebbend zette hij een paar stappen een gang in en keek toen streng om naar Hikari dat ze mee moest komen.

Na een tijdje rond te hebben gedwaald, hoorde Ghost ineens een plons door de gangen echoën. "Hoorde jij dat ook?" Vroeg Ghost gedempt. "Het klonk van semi-ver af..." Voegde hij er daarna aan toe. Ghost bracht zijn hand al dichtbij zijn bijl, voor het geval er iets op hun af zou komen.

Hikari keek verward en gekwetst tegelijk. Ineens had hij haar weggeduwd. Hij klonk boos en dat zorgde voor hetzelfde effect bij Hikari. Boos sloeg ze met een vuist tegen de wand van de grot en haalde daarbij haar knokkels open.
Het interesseerde haar echter helemaal niks en boos liep ze achter hem aan. Zwijgend dwaalden ze rond terwijl Hikari's humeur om te schieten was. Ze weigerde nog om met hem te praten, te lachen en al helemaal om hem weer te kussen.
Plots hoorde ze een plons. Gelijk greep ze naar haar pikhouweel. 'Hoorde jij dat ook? Het klonk van semi-ver af', zei Ghost toen met gedempte stem. Hikari rolde met haar ogen. Hij deed alsof er niks gebeurt was! Of maakte zij er nou zo'n groot probleem van?
Ze besloot de gok te wagen. 'Fuck this shit', mompelde ze en liep met flinke passen verder. Haar staart deinde woest mee en ze zag bijna niks. Plots doemde er vlak voor haar een piepklein lichtje op. Hikari keek zowat scheel en deed een stap naar achter. Wat was dat? Plots verschenen er nog meer lichtjes en werd de hele tunnel verlicht. 'Vuurvliegjes', zei ze, vol van bewondering. Haar enthousiasme nam haar lichaam weer over en ze liep verder terwijl ze om zich heen keek. Haar woede maakte plaats voor blijdschap en ze begon te lachen. 'Wat gaaf!', zei ze en ze had de neiging om te gaan huppelen. Plots zag ze iets groots voor zich opdoemen. Ze stopte en was meteen weer scherp. Langzaam liep ze naar voren maar maakte toen een misstap. Het ene moment liep ze nog, het volgende moment lag ze in ondiep water. Haar kleding was doorweekt en haar haar hing in natte slierten om haar hoofd. 'Gatverdamme!', riep ze en klom snel op de kant. Ze kneep haar haar uit en haalde uiteindelijk het elastiekje eruit. Nu viel haar blonde haar langs haar schouders en ze schudde het even uit. 'Dit duurt uren voordat dit droog is!', zei ze mokkend. Haar kleding plakte aan haar lichaam en ze wrong ze zo goed mogelijk uit. Ze trok haar legging, die onder haar rokje zat, uit en begon deze uit te wringen. Ze ging zo op in haar bezigheden dat ze totaal niet meer nadacht aan de situatie waar ze nu in zat. Een gevaarlijke grot, en jongen waar ze net nog mee had staan zoenen en waar de vonken van af vlogen en het beest die vanuit een struik naar loerde...ze zou snel een prooi worden maar het enige waar zij aan dacht was haar natte kleding en haar.
Het eerste waar een meisje aan zou denken. 'Ghost! Schiet eens op!', riep ze en ging verder met uitwringen...

Roekeloos liep Hikari nu naar voren en Ghost liet haar een tijdje lopen voor hij haar volgde. Ze zou het zelf wel uitvinden dat dat soort gedrag gevaarlijk was. Hij liep achter haar aan en zag in de verte allemaal lichtjes opdoemen, maar Hikari had het pas door toen er een lichtje voor haar neus zweefde. Ze schrok er zo van dat ze een stap naar achter deed. Haar nog steeds roekeloze gedrag zorgde ervoor dat ze doorliep naar de lichtjes toe en dat ze daarna zomaar naar beneden donderde. Ghost hoorde een plons en liep rustig naar de rand waar Hikari was gevallen. Ghost grinnikte toen hij de natte Hikari zag. pff wat is het ook een dom meisje, maar zo ontzettend knap Ghost bekeek haar terwijl ze uit het water kroop. Het was erg stom geweest omdat er maar een dun stroompje water liep langs de wand, maar het leek behoorlijk diep. Ghost zag dat Hikari haar legging uitdeed, wat Ghost toch wel liet blozen. Hij was blij dat ze zo ver weg was, zodat ze het niet zou zien. Ghost keek rond en zag dat het vreemd gekleurde licht van een gigantisch bos kwam. Het leken wel bomen van neon lampen, zoveel kleuren als ze uitstraalden. Plots zag Ghost iets verontrustends. Achter Hikari zat een wolf-achtig beest, dat met zijn tanden ontbloot naar Hikari sloop. Natuurlijk had ze dit niet door, want ze was alleen bezig met haar haar proberen droog te krijgen. Ghost schatte zijn kans in om met 1 sprong het beest te raken, maar op dat moment sprong het beest al op hikari af. Ghost had zijn bijl al in de hand en met een stap gleed hij een stukje langs de berghelling, hierbij Zijn knie schavend. Met een krachtige sprong zette hij zich af van de bergwand en sprong zo over het stroompje water heen. Ghost pakte de kop van het beest vast en slingerde deze tegen een rots aan die twee meter achter Hikari stond. Het beest was even versuft en kwam met moeite weer op zijn poten. In die tijd was Ghost al bij het beest en hakte diep in de rug van het beest. Met een doffe klap zakte het beest door zijn poten. Ghost liep kalm op Hikari af. "Hoe kan je zo dom zijn! hoevaak heb ik wel niet gezegt dat ik roekeloos gedrag haat?! en dan loop je zo van een afgrond af, terwijl deze zowaar verlicht is?!" Even keek hij haar boos aan. "Ik wilde door omdat ik jou niet in gevaar wilde brengen door stil te staan en dan doe je dit?!" Ghost keek rond of er nog meer wolven waren en ging toen zitten en veegde het bloed van zijn bijl af. Ghost bekeek Hikari nu even en begon weer een beetje te blozen toen hij naar haar rokje keek, waar geen legging onder zat. "Ik wil niet dat zo'n knappe meid als jij gevaar loopt..." Zei Ghost nu wat zacht.

Hikari had verstijfd en ademloos toegekeken hoe Ghost haar weer had beschermt. De wolf was dood, Ghost was boos en zij zat beschaamd naar de grond te kijken. Wat was ze stom geweest! Haar uiterlijk deed er niet toe, want als ze niet levend uit deze grot zou komen dan had ze niks aan haar uiterlijk.  
'Ik wilde door omdat ik jou niet in gevaar wilde brengen door stil te staan en dan doe je dit?!', riep hij boos naar haar. Zelfs zijn ogen stonden boos. Hikari beet op haar lip.
'H-het spijt me! Ik...ja ik was gewoon boos oke?! Het ene moment bespring je me zowat en het volgende moment ben je koud, afstandelijk en boos. Weet ik veel hoe ik moet reageren?!', riep ze kwaad. Ghost's blik dwaalde af naar haar benen die bloot onder het rokje uit staken. 'Ik wil niet dat zo'n knappe meid als jij gevaar loopt', zei hij zacht.

Hikari bloosde even en sprong toen op. Haar lange haar vloog mee omhoog en met boze passen liep ze naar hem toe. Op een paar centimeter van hem stopte ze en ze keek hem fel aan. 'Wat ben ik voor jou? Een dom, onhandig blondje die goed genoeg is voor een lekker potje tongen? Nou sorry meneer, maar dat ben ik niet! Ik ben geen barbie zonder hersenen maar een mens met gevoelens. Oke ik ben af en toe roekeloos en onhandig bezig maar ik doe mijn best hier en met mijn gevoelens voor jou gaat dat al helemaal niet! Mijn gedachtes gaan niet meer naar de wereld die naar de klote is of het gevaar dat hier dreigt, maar naar jou! Ik wil bij jou zijn en voor de rest interesseert het me niets! En dat gevoel, die gedachtes haat ik! Ik haat jou!', riep ze uiteindelijk uit. Ondertussen had ze met haar vuist tegen zijn borst aan geslagen en hijgend van woede stond ze tegenover hem.

Plots drong  het tot haar door wat ze eruit had gegooid en haar woeste blik werd ingeruild door een onzekere, bange en schaamtevolle uitdrukking.
Ze nam wat afstand en keek naar de grond terwijl haar blonde haar voor haar ogen viel. 'Ik...doe alsof je dat nooit gehoord hebt', zei ze zachtjes. Haar hart ging tekeer en het was op dat moment doodstil. Het enigste wat je nog kon horen was haar snelle ademhaling...

tijdens de boze preek die ze hem gaf was ze echt boos. en dat was duidelijk te merken aan haar lichaamstaal. hij luisterde kalm naar haar, omdat hij haar toch niet zou kunnen onderbreken zonder haar nog bozer te maken. Maar echter toen ze bijna klaar leek te zijn gaf ze hem een klap op zijn borst. Hij had het niet verwacht en de klap kwam dan ook hard aan, echter liet hij dit totaal niet merken. Hoe durfde ze hem te slaan, ze mocht dan zichzelf kunnen verdedigen, maar dat was zeker geen reden om hem te slaan. Ze haatte hem... dat had ze in ieder geval gezegt. Haar uitspraak hield alleen geen voet toen ze ineens bang en onzeker overkwam. Ghost keek haar strak aan. ze nam direct wat afstand en keek toen naar de grond terwijl ze zei 'Ik...doe alsof je dat nooit gehoord hebt', zei ze zachtjes. Daarna bleef het doodstil. Ghost keek op haar neer en zag dat ze zich schuldig voelde. Ghost bleef een tijdje doodstil. Hij deed 1 stap naar haar toe en gaf haar toen een keiharde klap in haar gezicht. "Als ik had geweten dat je me ging slaan dan had ik je achtergelaten in die grot! dan had ik je nooit meerdere keren gered! dan had ik je nooit meegenomen in de eerste plaats!" Hij pakte haar gezicht vast en liet haar naar hem kijken. "Je had me nooit moeten slaan uit woede! En je had nooit zo roekeloos moeten wegrennen hoe je je ook voelde!" Even bleef hij stil, terwijl zijn gezichtsuitdrukking veranderde. "Het spijt me dat ik daarstraks zo plotseling bot tegen je deed, maar ik was bang je iets aan te doen. Het spijt me dat ik je net sloeg, maar vooral... het spijt me dat ik je gevoelens heb gekwetst..." Ghost liet haar verdrietig los en liet zichzelf op de grond ploffen. "Ik ben niet goed in het omgaan met mensen... niet sinds alles wat er gebeurd is... niet sinds ik zo lang niemand heb toegelaten tot mijn leven... Bij jou voelde ik voor het eerst weer een band met iemand... iemand die ik wilde beschermen..." Nu was Ghost degene die haar onzeker aankeek. Het was te merken dat Ghost dit een vreselijk gevoel vond. "Ik zie je niet als een dom onhandig blondje die er alleen maar is om te gebruiken... Ik zie je als een geweldige meid die sinds tijdens iets voor me betekend... genoeg voor me betekend om te beschermen"

Hikari was achteruit gedeinsd door de klap. Die had ze niet zien aan komen! De tranen sprongen in haar ogen maar Ghost leek er zelf ook door van slag. Hakkelend legde hij de situatie uit en Hikari luisterde. Hij plofte neer op de grond en Hikari deed hetzelfde waardoor haar boven benen nu ook zichtbaar werden.
Ze bleef even stil na zijn uitleg en begon toen een beetje te lachen. 'God...wat maken we er weer een drama van! Ik..het spijt me. Ik weet niet wat me bezielde. Ik had je niet mogen slaan'. Ze keek hem even aan en zuchtte toen.
Ze pakte een pluk van haar lange haar en bekeek deze. Ik zie je als een geweldige meid die sinds tijdens iets voor me betekend. De zin gonsde door haar hoofd. Ze schraapte haar keel terwijl ze zogenaamd gefocused bleef op haar haar.
'In eh...in hoeverre zie je me...in hoeverre...beteken ik wat voor je?'. Ze keek schichtig opzij naar zijn donkere gelaat en ze zuchtte zacht toen ze weer zijn gespierde armen zag. Wat vreemd hoe erg een mens zich kon verliezen in een ander mens.

De gedachte aan hun hevige kus en de vurige omhelzing deed haar weer sidderen en ze verlangde naar meer. Veel meer. Ze wilde opnieuw zijn lippen voelen. Ze wilde dat hij verliefd op haar werd...
Plots gingen haar ogen wijd open. Nu drong het tot haar door. Elke keer als ze zijn stem hoorde, zijn ogen zag en maar aan hem dacht ging dat gevoel door haar heen.
Ze was in een korte tijd verliefd geworden. En niet zo'n klein beetje ook!

'In eh...in hoeverre zie je me...in hoeverre...beteken ik wat voor je?' vroeg ze verlegen, terwijl ze deed alsof ze naar haar haar keek. "Even twijfelde hij en keek hij rond. Plots pakte hij haar vast en gaf haar een kus. "Zoveel dat ik liever zelf gevaar loop dan dat jij überhaupt maar verdrietig bent" zachtjes duwde hij haar tegen de grond, die verrassend zacht was door de grasachtige/mosachtige begroeiing. Hij pakte haar handen zachtjes vast en duwde deze boven haar hoofd tegen de grond aan, terwijl hij haar lippen nogmaals tegen de zijne voelde drukken. Met 1 hand hield hij haar handen nu vast, terwijl de andere zachtjes langs haar hals gleed en daarna naar beneden naar haar blote buik "Heb ik al eens gezegt wat voor een prachtige meid je bent?" Vroeg hij zachtjes. "Ik kan me niks bedenken dat ik niet mooi aan je vind" voegde hij er aan toe, waarna hij zachtjes haar oorlel kuste. Zijn hand gleed zachtjes plagend over Hikari's blote buik en zijn nagels liet hij sensueel over haar buik krassen.

Lol, have fun met lezen voor degene die dit leest xD

'Ik kan me niks bedenken dat ik niet mooi aan je vind', zei hij waarna hij haar oorlel kuste. Zijn hand ging plagend over haar buik en zijn nagels schraapte sensueel mee. Ze kreeg kippenvel en haar adem stokte even. 'Ghost...', zei ze zachtjes. Het had haar nogal verbaasd dat ze tegen de grond was geduwd en nog meer dat ze het toe liet.
Zijn vingers voelden warm en haar huid tintelde. Ze kwam met haar hoofd, voor zover het kon, omhoog en zei zachtjes: 'ik haat je voor het feit dat ik verslaafd aan je ben geraakt, Ghost'. Toen drukte ze haar lippen vurig op de zijne. Ze stopte even en likte een beetje uitdagend over zijn lippen. 'Kom dan, als je durft'.

De woorden waren nog niet haar mond uit of ze keek hem stomverbaasd aan. 'Oke dat klonk gewoon vreemd uit mijn mond!'. Ze lachte schaapachtig en keek even weg. Na een minuutje keek ze hem weer in zijn donkere ogen aan. Ze bleef kijken en haar normaal zo licht blauwe ogen werden wat donkerder. 'Ghost...kus me'. Haar stem trilde en ze bevochtigde even haar lippen met het puntje van haar tong. Dit werd gevaarlijk. Letterlijk. Ze waren hier samen op de grond een makkelijke prooi. Maar ze wilde niet stoppen. Nog niet. Ze kon niet helder meer denken.
De donkere jongen op haar was te sexy om te weerstaan. Ze gespierde lichaam klemde haar tegen en de grond maar ze vond het niet erg. Integendeel!

Ghost sloot zijn ogen en drukte zijn lippen zacht en teder op die van Hikari. een rilling schoot door zijn rug zijn linkerhand nog rustend op haar buik verplaatste Ghost zich zachtjes naar de rechterzij van Hikari. Zachtjes trok hij haar zo naast hem tegen zich aan. en met zijn rechterarm schoof hij onder haar hoofd/nek, waarbij hij zo haar hoofd wat optilde. Zachtjes gaf hij haar nu een tweede kus, deze een stuk langer dan de eerste. Zijn hoofd duizelde. Het was een hectische dag geweest en nu lag hij alweer zo met Hikari op de grond. Langzaam liet hij zijn tong langs haar lippen glijden in de hoop dat zij dit zou beantwoorden. zijn rechterhand streelde zachtjes haar rug. Zachtjes voelde Ghost zijn buik opspelen en een overwelmend gevoel overkwam hem toen hij Hikari kort in haar ogen keek. Zachtjes trok hij hikari op zijn buik. Ongemerkt voor Ghost verslapte zijn greep en het leek alsof Ghost steeds meer moeite moest doen om zijn armen te bewegen. Plots liet hij zijn handen van Hikari afglijden en liet deze op de grond liggen, waar zijn armen licht schokkend bleven liggen. "Hikari" Hijgde Ghost. "Er is iets mis met deze plek... Met mijn spieren" Het klonk zacht en zwak wat hij zei. "Ik kan me niet goed bewegen"

Hikari voelde de tong van Ghost over haar lippen gaan en ze opende haar mond direct. Hun kus was veranderd in een vurige zoen. Hij trok haar langzaam op zijn buik en Hikari legde haar knieen naast zijn heupen. Plots verslapte zijn greep. Verbaast keek ze op toen zijn armen schokkend op de grond bleven liggen.
'Hikari', hijgde Ghost, 'er is iets mis met deze plek... met mijn spieren'.Zijn stem klonk zacht en zwak. 'Ik kan me niet goed bewegen'. Onmiddellijk schoot ze omhoog met paniek in haar ogen. 'Hoezo? Hoe kun je je niet meer bewegen? Heb je iets vreemd gegeten of aangeraakt? Oh god zo meteen ga je dood omdat je het virus hebt!'. Hikari wist niet meer hoe ze het had en ging van hem af.
Voorzichtig pakte ze zijn armen, bang om hem pijn te doen. 'Kun je je hele lichaam niet meer bewegen? Of alleen je armen niet? Oh help! Ik weet niet wat ik moet doe-ja wacht ik weet het wel. Ik moet je ergens brengen waar je veilig bent want op deze manier zijn we zo dood!'. Ze keek om zich heen om te kijken of ze ergens heen kon. 'Shit o shit o shit!', schold ze terwijl ze Ghost's hand vast hield.

Inachus had meer en meer gebieden tot zichzelf geclaimd, onder andere dit ondergrondse meer waar hij al een tijdje van de vleermuizen had geleefd, hij lag niets vermoedend op de bodem toen er plotseling 2 makkelijke prooien het water in donderde, tot zijn grote blijdschap zag hij dat het mensen waren, dat was het allerlekkerste tussendoortje wat je ook maar kon wensen, dit was vast en zeker zijn geluksdag.
De mensen waren ondertussen al aan land maar dat maakte hem niks uit, met hoge snelheid zwom hij op het dichtstbijzijnde mens af en schoot met een hoge snelheid op zijn prooi aan de waterkant af.
Zonder enige moeite sprong hij op het land en rende met zijn grote lompe lichaam richting het roodharige mens, dit zou een heerlijk hapje zijn, met ondertussen zijn kaken wijd open voor de aanval kon hij hem al bijna proeven

Thom keek om zich heen terwijl het water van zijn lichaam droop. Hij schudde zijn hoofd even heen en weer zodat zijn rode haar compleet in de war zat. Plots zag hij iets op hem afkomen. Iets lomps. Hij pakte een lampje die flikkerde door het water. Een krokodil met een gigantische bek kwam op hem af. 'AAAAAAAAHHH!!!!!', gilde hij en rende weg zo hard als hij kon. Hij sprong over wat rotsen heen en ging kris kras door gangen en tunnels totdat hij zeker wist dat hij niet meer werd achtervolgd.
Hij keek even achter zich en draaide zich toen weer om, om vervolgens tegen iemand aan te knallen. Meteen nam hij een stuntelige vechthouding aan en zei: 'I know karate!'. Hij kon niet goed zien wie het was maar het leek op een man.

Shit. Shit, shit, shit, shit! Jareth zat vast. Het was donker en stil. Maar hij wist dat het beest ergens in de buurt zat. Hij durfde zijn zaklantaarn niet aan te doen want dan was hij meteen dood. Zolang hij maar stil bleef had hij een kans. En Jenner leek het ook aan te voelen want de hond gaf geen kik. Waarom was hij ookal weer deze grot in gegaan? Welk geniaal plan had hem ookal weer in deze situatie gebracht? Hij wist het zelf niet eens meer. Hij zat tenminste al een tijdje vast in dit stenen doolhof. En hij was zeker niet alleen geweest. Zijn kleding, die hij zelf niet kon zien, zaten al onder de bloedspetters en hij had een kloppende wond op zijn schouder die op een vreemde manier wel heel erg snel leek te ontsteken. Het beest, die hij nu roggelend hoorde snuiven iets verderop in de gang, zat hem al een tijdje op de hielen. Hij wist het niet zeker, maar hij dacht dat het beest blind was. Hij had hem ook al flink toegetakeld en was daarbij zijn mes kwijtgeraakt. Hij durfde geen wapens af te vuren, dan zou het binnen de kortste keren helemaal vol lopen met zijn grote broertjes hier. Dus bleef Jareth verstopt achter een groot brok steen, in een inham. Het bleef een tijdje stil en Jareth wist bijna zeker dat het monster verder was gegaan. Ok, nu heel stil overeind komen en zo stil mogelijk maken dat ik wegkom.. Opeens klonk er een luide brul door de gang. Het leek van ver te komen, maar meteen hoorde Jareth ook weer een grommend gesnuif en hij zakte vloekend weer terug achter de kei. Jenner begon nu zacht te grommen, als reactie op de brul. Hij gaf de hond een por die meteen stil was, maar het monster had hem al gehoord en schuifelde zo te horen hun kant op. Jareth zocht met zijn handen over de vloer en voelde opeens een brok steen. Hij greep het vast en slingerde het een kant op. Enkele meters verder klonk het gekletter van de steen die tegen een andere wand in een van de gangen aan ketste. Het werkte. Het beest ging weer de andere kant op. Jareth leek eindelijk weg te kunnen. Maar net toen hij op was gestaan knalde een of andere sukkel tegen hem aan en begon in een stuntelige houden te blèren dat hij karate kon. Tot overmaat van ramp had deze roodharige sukkel ook nog eens een zaklantaarn aan. Jenner begon natuurlijk meteen tegen de vreemde te grommen en Jareth’s blik schoot richting waar het monster verdwenen was. Hij hoorde een vreemde krijs uit die gang komen, waarschijnlijk het beest die hen had gehoord, en greep de jongen vast. Met zijn hand voor de mond van de jongen geklemd trok hij hem mee terug achter de kei, waar hij op hem ging liggen zodat hij zich stil zou houden. Vlug klikte hij het licht uit en probeerde de jongen in bedwang te houden. “Hou je mond. Er zit hier een beest die je kop eraf kan bijten. Dus maak geen enkel geluid, begrepen,” siste hij fluisterend in zijn oor en trok de hond al liggend tegen zich aan.

Plots werd Thom met een hand op zijn mond achter een kei geduwd en ging de persoon op hem liggen. Wat kregen we nou? 'Zeg ik sta open voor een relatie maar gaat dit niet wat snel?', grapte hij terwijl hij haast niet te verstaan was door de hand. 'Hou je mond. Er zit hier een beest die je kop eraf kan bijten. Dus maak geen enkel geluid, begrepen?'.
Thom knikte heftig met zijn hoofd en bleef stil. Thom voelde met zijn hand dat er een hond bij hen lag. Na een tijdje, hij wist niet voor hoe lang, pakte hij de hand van zijn mond en fluisterde: 'wat voor beest? Ik werd net achtervolgd door een krokodil die mij blijkbaar als een lekkere maaltijd zag. En ik ben mijn zus en haar vriend kwijtgeraakt...als het haar vriend i-', maar hij was meteen weer stil toen hij een geluid hoorde.
Thom trilde van spanning en slikte hoorbaar. Hij probeerde te zien wie de persoon was maar het was te donker. Hij zag geen hol en dat vond hij helemaal niks. Hij wilde weten met wie hij te maken had! Hij wachtte totdat het weer stil was en bracht zijn hoofd omhoog, naast die van de ander.
Hij fluisterde in het oor van de persoon, nadat hij deze had gevonden: 'kunnen we niet iets doen om het te vermoorden? Of af te leiden zodat we weg kunnen? Er liggen zat stenen'.Thom ging weer naar beneden en keek naar de schaduw.
Plots klonk het gegrom vlak naast hen en Thom beet van schrik op zijn lip. Zijn lichaam begon te trillen en hij greep het middel van de ander vast. Hij kneep zijn ogen dicht en bad tot de goden dat het snel voorbij zou zijn....

Jareth probeerde zo stil mogelijk te blijven. Hij probeerde zijn eigen ademhaling zo zacht mogelijk te houden om zo goed mogelijk te luisteren wat er gebeurde in het donker. Maar om een of andere reden leek zijn ademhaling alleen maar luider in zijn oren, hoe stiller hij was. Het irriteerde hem mateloos. En die gillende idioot kon zijn kop ook niet houden want na een tijdje begon hij tegen hem te fluisteren. Jareth kon zijn kop er wel afhakken! Hij spande zich vreselijk in om de onbekende geen klap voor zijn harses te verkopen. Misschien moest hij dat maar doen ook. Dan was hij tenminste stil. ’Hou je bek, stomme idioot!’ Siste Jareth in zijn gezicht, die hij maar vaag kon onderscheiden in het donker. Gelukkig bleef de stomme idioot daarna ook stil. Maar niet omdat Jareth dat had gezegd, maar omdat hij iets had gehoord. En Jareth hoorde het ook. Het monster schuifelde nu rond in de gang waar die idioot vandaan was komen rennen. Snuivend naar de nieuwe geuren. De jongen onder hem slikte. Bangeschijterd Hij voelde de hond even kronkelen in zijn stevige greep, die dit ook helemaal niks vond. Jareth hield de hond echter steviger tegen zich aan. Liet hij het dier los, zou het echt niet braaf stil in de hoek blijven liggen. Opeens voelde hij de warme adem van de knul langs zijn adem strijken. Hij schrok zich dood. Als reflex drukte hij hem weer tegen de grond. ’Zoiets noem je doden, niet vermoorden. En dacht je dat ik dat niet al geprobeerd had? Hou gewoon je bek dicht en blijf stil! Is dat teveel gevraagd?’ fluisterde hij kribbig. Hij probeerde na te denken. Iets waar deze knul hem steeds van af hield. En dat frustreerde hem zo vreselijk.

Opeens klonk er gegrom naast ze, gevolgd door een tweede grom, afkomstig van Jenner.
Shit...
In een reflex haalde Jareth uit met zijn voet en trapte tegen de kop van het beest dat op het punt stond ze te bespringen. Het was een onverwachte actie en het dier was even perplex door de klap, wat zijn hoofd opzij had gestoten en tegen de kei aan had laten knallen. Jareth greep zijn kans en krabbelde vlug overeind. Hij begon keihard te schreeuwen en te brullen en begon zo om het beest in te slaan. Hopend dat het af zou schrikken en weg zou vluchten, zodat hij en Jenner weg konden vluchten. Wat die stomme idioot deed moest hij zelf weten. Hij was niet verantwoordelijk voor die sukkel.