"Graag. Toedienen zal ik geen problemen mee hebben, maar ik weet niet de hoeveelheden van de meeste dingen. Dus als jij de naald wilt vullen met de juiste hoeveelheid zou dat perfect zijn" zij Ghost waarna hij het potje en injectie naalden aan hem gaf. Judai keek even naar het etiket hier op stond de verhouding 100 ul per 1kilogram lichaamsgewicht. Hij bekeek de spuit en zag dat deze op kleine milliliters was afgetekend, dat betekende dat hij met gemak kleine hoeveelheden kon geven. Hij schatte Hikari op 60 kilo in aangezien ze er vrij smal uit zag en ze na alles ook nog wel pittig zou zijn afgevallen. Dat zou inhouden dat hij 6000 ul zou moeten geven, omgerekend naar milliliters betekende dat hij haar 6 ml zou moeten geven. Voorzichtig liet hij de vloeistof in de spuit lopen hij meten het af op net iets onder de 6 ml, zo wist hij zeker dat hij haar geen overdosis zou kunnen geven maar wel het gewenste effect zou kunnen bereiken. Even keek judai nog naar het flesje het was zeker sterk spul dat snapte hij wel aan de verhoudingen die er op stonden, met de verkeerde verhouding was het makkelijk een overdosis te geven. Hij wilde dan liever dat Hikari iets meer bij zinnen zou zijn dan dat ze te ver heen zou gaan.  Na de spuit gevuld te hebben geeft hij de spuit aan Ghost, die het vervolgens aan Hikari toe dient. Na het toedienen hield Thom zijn vinger op de plek waar de naald had gezeten om de bloeding te stoppen. Ondertussen was Ghost op de stoel bij de muur gaan zitten, Judai keek even naar hem om maar bedacht zich dat Ghost ook gesloopt zou moeten zijn geweest van alles wat er gebeurd was en de hele reis hier naar toe.

Judai keek weg van Ghost en zag hoe Thom de pillen in Hikari haar mond duwde 'doorslikken. Ik weet niet hoe lang je nog bij bewustzijn blijft, maar ik wil alles proberen om jullie te laten overleven'. Klonk hij. Judai voelde met Thom mee ze zijn zo lang uit elkaar geweest en dan op deze manier herenigd worden is niet makkelijk. Judai zag hoe de jongen zich naar hem draaide en zij  'Ik ben dus trouwens Thom...als je dat nog niet wist'. Na een korte pauze vervolgde hij 'Bedankt. Voor alles. Dat je voor haar hebt gezorgd en hebt geholpen met de medicatie. Ik zou niet weten wat ik zonder haar moet. De afgelopen weken zijn een ware hel geweest'. Judai voelde even een brok in zijn keel op komen maar drukte dit weg. “ik had al een vermoeden dat je Thom was” zij hij met een kleine glimlach. Daarna vervolgde hij “ Ik ben trouwens Judai. En ik moet zeggen dat we niet echt de makkelijkste start hebben gehad met zijn drieën, maar gelukkig zijn we tot nu toe al zo ver gekomen.  En gelukkig hebben we jullie nog bij elkaar weten te brengen.” Op een zachte toon en met een halve glimlach.

Even werd de sfeer wat veranderd toen hij de andere kant van Hikari nog wat hoorde zeggen. Het was meer mompelen maar de boodschap kwam duidelijk binnen. Ze deed alles op Hikari te beschermen en gebaarde naar Ghost toen ze het over dreiging had. Judai keek haar aan en wilde wat zeggen maar zag hoe ze verder weg zakte door de medicijnen. Hij kwam rustig dichterbij en voelde de pols van Hikari die gelukkig stabiel voelde. Hij keek Thom aan en zij “ze zal wel een paar uur gaan slapen, je kan ook je rust pakken en wat slapen. Maar ik zou wel bij haar blijven ze zal je warmte hard nodig hebben.” En kneep even zijn ogen samen om Thom een veilig gevoel te geven . Hij keek even om zich heen en besloot even een luchtje te scheppen en stapte zachtjes naar buiten en sloot de deur achter zich. Hij ging buiten tegen de muur van het huis uit de wind zitten en keek naar boven, op naar de sterrenhemel die in middels mooi duidelijk was geworden. Ondertussen verzonk hij in zijn gedachten naar alles wat er zo snel was gebeurd.

Het laatste dat Ghost hoorde was nog iets met de naam Thom erin, maar voor hij kon nadenken over wat er gezegt werdt viel zijn verstand al weg uit de realiteit. Zijn lichaam en hoofd waren uitgeput na de afgelopen paar dagen.

Ghost stond in een lege straat, voor hem stond een jong meisje. Zonder iets te zeggen gaf het meisje hem een knuffel. Zijn adem stokte toen hij zijn handen om haar heen wilde slaan. voor hij zijn handen om haar heen kon leggen liet ze los en begon ze weg te lopen. Uit instinct liep hij achter het meisje aan, maar het meisje liep sneller dan hij. lopen werdt rennen en rennen werdt sprinten, maar wat hij ook deed het nu wandelende meisje raakte steeds verder weg. Met een schreeuw riep hij haar om terug te komen, maar plots zakte hij door zijn knieën heen omdat hij geen lucht meer had. Een drukkend gevoel kwam over hem heen en het werdt steeds donkerder om hem heen. om zich heen slaand werdt alles zwart

Met een schok knalde Ghost op de grond. in paniek haalde hij diep adem en trapte tegen iets aan. Een pijn in zijn voet zorgde ervoor dat zijn verstand overnam en hij keek nog steeds in paniek om zich heen. Met een diepe zucht liet hij zich helemaal op de grond zakken. "een fucking droom" mompelde hij "het was een fucking droom"

Ghost keek naar het plafond terwijl hij zijn lichaam tot rust liet komen en dacht na over zijn nachtmerrie. Waarom was hij zo angstig geweest dat ze wegliep van hem? wie was dat meisje überhaupt?

Na een tijdje op de grond liggen stond Ghost op en liep naar Thom en Hikari toe. Voorzichtig checkte hij Hikari's temperatuur en checkte of Thom iets nodig had. Hierna liep hij naar Judai toe om hem te vragen of hij iets nodig had.

Een tijdje later liep Ghost de deur uit, niet perse met een doel, maar hij was het stilzitten zat. Hij liep door de wijk heen om de omgeving te verkennen. Ook al had hij net perse een doel hij checkte toch de huizen even snel en keek of hij iets van wilde dieren kon vinden. Er was weinig noemenswaardig aan zijn wandeltocht, al kon hij toch nog een beetje hout bij elkaar sprokkelen dat hij toch maar meenam. En hij had een parkje gevonden met een grote vijver/sloot. misschien zou hij daar binnenkort proberen te gaan vissen, maar voor nu liep hij rustig weer terug naar het huis

Ghost stapte na rustig op de deur te kloppen naar binnen en legde het hout ergens uit de weg.

'Ik had al een vermoeden dat je Thom was. Ik ben trouwens Judai. En ik moet zeggen dat we niet echt de makkelijkste start hebben gehad met zijn drieën, maar gelukkig zijn we tot nu toe al zo ver gekomen. En gelukkig hebben we jullie nog bij elkaar weten te brengen', zei de jongen die Judai heette. Thom glimlachte en knikte. 'Judai...wat een bijzondere naam', antwoordde hij vriendelijk, niet willend dat Judai dacht dat hij hem belachelijk maakte.
Toen zijn zus nog wat zei fronste hij en keek even naar Ghost. Ze was overduidelijk geen fan van hem en zag hem als bedreiging. Of in elk geval haar andere persoonlijkheid. Sinds wanneer had ze dit? Het was hem nooit opgevallen en ineens zag hij zijn zus in een heel ander daglicht. Wat had ze allemaal te verduren gehad dat ze zo'n verdedigings- mechanisme heeft ontwikkeld? Hij zuchtte zachtjes toen ze langzaam weg glipte in een diepe slaap en ging naast haar zitten toen hij er zeker van was dat ze niet meer wakker werd. Hij trok haar op zijn schoot en sloeg zijn armen om haar heen zodat ze zoveel mogelijk warmte kreeg.

'Ze zal wel een paar uur gaan slapen, je kan ook je rust pakken en wat slapen. Maar ik zou wel bij haar blijven, want ze zal je warmte hard nodig hebben', opperde Judai en Thom knikte. 'Dat klinkt als een goed idee...zo te zien is Ghost ook al out', grinnikte hij zachtjes en keek naar de man. Zijn gezicht was alsnog gespannen ondanks dat hij sliep. Had hij uberhaupt wel eens een lach op zijn gezicht? Thom volgde Judai met zijn ogen en zag dat hij naar buiten ging om waarschijnlijk een luchtje te scheppen.
Ineens begon Ghost te praten en wild om zich heen te trappen. Het was dat Thom met Hikari zat, anders had hij hem rustig benaderd en wakker gemaakt. Hij trapte tegen de tafel aan en de rood harige jongen kromp ineen van hoe zeer dat zou doen. En toen was hij wakker. Hij mompelde wat in zichzelf en Thom hield zijn hoofd een beetje scheef. 'Gaat het?', vroeg hij zachtjes zodat zijn zus niet wakker werd. Hij keek naar hem toen hij het huisje verliet en even was hij bang dat ze hem alleen zouden laten met haar. Niet omdat hij haar niet vertrouwde met haar...nieuwe zelf maar, omdat ze hulp nodig had. Hij rustte zijn hoofd op die van haar en langzaam viel hij in slaap....