Kaal. Leeg. Stil.
3 van de meest gehate woorden, als het aan Light lag. Hij kwam bij. Kwam bij? Al een lange tijd had Light er rusteloos gelegen. Er kwam steeds een woord in hem op. Epidemie. Epidemie. Er was iets met dat woord. Toen hij om zich heen keek zag hij dus ook werkelijkwaar niemand. Toen schoten de herinneringen weer door zijn hoofd. Hij had de aarde verlaten, en ... had hij de Aarde wel verlaten? Hij was doodgegaan, maar toen? Volgens Ryuk kon je als DeathGod niet naar Hemel en niet naar Hel. Maar.. Waar was hij naartoe gebracht? Een stille, lege Aarde? Of was dit iets anders? Was hij überhaupt nog wel in zijn tijd? Waar was iedereen. En what happened for god's sake? Hij lag ergens tussen een aantal bosjes en bomen. Light stond op en begon te lopen. Was dit de plek waar DeathGods naartoe gingen? Zou hij hier alleen DeathGods tegenkomen? Of was hij hier toevallig terecht gekomen? En wat was er met de lucht hier? De lucht voelde zo anders dan de lucht die hij zich herinnerde. Er was iets met die lucht. Light keek naar zijn lichaam, maar er was zo snel niets veranderd sinds hij "dood" was gegaan. Maar, nogmaals waar was iedereen? Hij luide een harde kreet. Hallo? Is daar iemand?! Zijn stem galmde over de leegte. Heel zachtjes hoorde hij iemand aan komen lopen. Wie of wat was het?

Stilte,onaangename stilte. dat was het enige wat hier was. en de stank van de rottende lijken natuurlijk. maar daar wende je wel aan. gelukkig had Eveliné niemand waarvoor ze hoefde te zorgen. Ze was al alleen geweest sinds dit allemaal was begonnen. tjah een paar zielen minder om te voeren alleen zij. een lange kreet kwam haar oren binnen. "Hallo? is daar iemand?" Er waren dus toch nog mensen. ze ging er niet sneller op lopen, integendeel zelfs ze begon alleen maar langzamer te lopen. als Assassin hoorde je mensen te helpen en te redden. Welke mensen? iedereen berooft je en wilt je dood. het zijn net wilde dieren geworden. ze kwam nu onderhand wel aan op de plek van het geschreeuw. een jongen, van ongeveer haar leeftijd die er radeloos uitzag. hij zou haar niks doen.. maar voor het geval dat. Ze pakte haar boog en spande er een pijl op. "Don't think i trust you already mate.What's your name?" ze deed geen moeite hem aan te kijken vanonder haar kap. gewoon niet.

Langzaam zag hij de persoon op hem af komen lopen, ze had een grote witte kap op, die vrijwel bijna haar hele gezicht bedekte. Toen de persoon een pijl op haar boog aanlegde werd het ligt teveel. Hij was er net en werd al meteen in een levensbedreigende situatie gezet. Hij ging op de grond liggen met armen en benen gespreid. Zodat er duidelijk een uitstraling kwam dat hij ongevaarlijk was. met trillend hoofd hoorde hij haar eerste zin aan. I-.. I-... You cantrust me... serious.. I'm... I don't even have a weapon. Light was zo bang als maar kon. I- ... I-... Ik weet niet eens waar ik ben, wanneer ik ben... Hoe ik hier kom. Hij verzweeg dan maar even de duizenden levens die hij geëindigd had met zijn DeathNote. Zijn DeathNote! Had hij het nog? Was hij wel helemaal ongewapend? Hij voelde onopgemerkt onder zijn witte, onderhand door de grond vies wordende, shirt. En vond daar een boekje. Hij keek, maar zijn DeathNote was dus wel zijn volledige magie kwijt. Er stond nog wel DeathNote op, maar hij had meteen door dat er geen energie meer uit straalde. Hij voelde zich langzamerhand leeg. En wist niet wat hij moest doen. Zijn lot lag in de handen van deze onbekende dame. En nu was de vraag wat zij met hem ging doen.

Hij ging op de rond liggen, okay die was dus ongevaarlijk. I-.. I-... You cantrust me... serious.. I'm... I don't even have a weapon. I- ... I-... Ik weet niet eens waar ik ben, wanneer ik ben... Hoe ik hier kom. Mooi. ze zag hem naar iets zoeken naast zich. Ze schoot de pijl 3cm van zijn hand af. Laat het maar uit je hoofd.
gemeen was ze niet, maar dit vertrouwde ze al niet. Ik vroeg je naam. Ze ging er rustig bij staan zonder haar kap af te doen. hij mocht pas weten wie ze was als ze zeker wist dat hij niks voorhad. ze legde een nieuwe pijl erop, maar spande deze niet. ze wou niet al te gevaarlijk overkomen. Sta op, het is niet gezond te gaan liggen op een koude ondergrond. ze liep langzaam naar hem toe, en stak haar hand uit, om hem omhoog te helpen.

Er vloog een pijl volgens zijn idee recht op zijn hand af. Toen de pijl de grond inboorde zo ongeveer 3cm van zijn hand, schrok hij zich dood. Hij gooide de magieloze DeathNote meteen van zich af en er rolde al een paar tranen over zijn wang. Hij was ongevaarlijk zei hij toch? Hij moest het uit zijn hoofd laten. Maar. Maar. Hij wou niet gevaarlijk overkomen! Ze wou zijn naam weten. Waat maakte dat nou uit, als ze al op hem begon te schieten, waarom wou ze dan zijn naam weten. L-... Li... Yagami. Light Yagami. Hij moest gaan opstaan. Maar dacht nog steeds dat het een verdoezelde executie was. Ging daarom 5 meter van haar af staan, met armen en benen weid en met zijn rug naar haar toe. Op fluistertoon zei hij zachtjes Bye rare wereld hier. En maakte zich klaar voor de inslag van de nieuwe pijl. Toen hij die niet voelde draaide hij zich om en keek de dame vragend aan. W- ... W-.. Waarom schiet je nou niet? Hij zag haar pijl ongespannen op haar boog liggen. Het schoot door zijn hoofd dat hij in ieder geval een wapen moest hebben, al moest hij er zelf een maken. Blijkbaar ging alles hier terug naar de middeleeuwen ofzo. Geen pistolen of wat dan ook, nee een boog. Toen hij merkte dat de dame toch niet kwaad van zin was, pakte hij een scherpe steen en een grote tak, en ging tegen een boom zitten. Langzaam maakte hij van die enorm lange tak een grote speer, door er steeds een stukje af te schillen. Zo kreeg hij een zeer dunne tak, met een grote knop aan het einde die eindigde in een flijmscherpe punt. Door de lengte en de dunne steel, zou hij er ook mee kunnen zwiepen en niet te hoeven steken. Zo zou hij in een gevecht niet vertraagd worden als hij door moest lopen, of rennen, of omsingeld werd. Je wist het m aar nooit. Ging je jezelf nog voorstellen of? En waar ben ik beland..?

Tijdje lang had hij niets gedaan, de hoofdpijn was eindelijk weg. Veel pijnstillers waren er in ieder geval in gegaan. Zonder at te veel moeite liep hij de daken op, sprong van het een naar de andere. Hij zag 2 mensen, bleef er even geduldig naar kijken. Hij hoorde de naam Light Yagami. Hij leek verbaasd over het boekje dat hij had, Scherp las hij de test niet. Hij zat daarvoor te ver weg. Zijn gehoor vatte een pijl, en iderdaad, het miste de jongen op een haar na. De jongen leek hem interesant speeltje. Hij vond het wel weer tijd om iets leuks te doen. Hij sprong naar beneden en liep rustig naar het tweetal toe, Hij klapte rustig en bekeek ze rustig. "Oelalala~ See that Emily?" Hij sprak tegen het popje. Voordat je het door kon hebben had Break een zwaard voor de keel van Eveliné. "Would you mind? Miss?" Een duivels lachje kwam op zijn gezicht. Hij bekeek haar met zijn ene oog. Voor het andere zat een grote pluk haar, dat zo in model zat. Hij richte zich op Light. "Ohaio~ You are at Earth, after a third world war. Ever seen a dangerous virus?"

Oke innerlijke lach, de jongen dacht dat ze hem ging vermoorden. Een zacht gegrinnik kon ze niet onderdrukken. Eindelijk zag hij in dat ze hem niet ging vermoorden en hij begon een soort speer te maken. Yeah how usefull. drijvend sarcasme. aghja ze wist iniedergeval dat hij Light heette. Ging je jezelf nog voorstellen of? En waar ben ik beland..? oke ging hij nu de baas over haar spelen? Mijn naam? Dat moet je verdienen meneertje. En waar je bent? Waar denk je? in de hel? ze vertelde haar naam gewoon. dat kind zou toch binnen de kortste keren dood zijn. Mijn naam is Eveliné. Assassin. Ze boog even, hem wel scherp in de gaten houdend. Ugh ze vond dit nu al niks. Ineens hoorde ze iemand praten en voelde ze een zwaard tegen haar keel. Na-ah dat ging niet gebeuren. Zonder een waarschuwing draaide ze zich om en duwde hem tegen de grond, het zwaard een paar meters weggooiend. If i was you, i wouldn't do that again. ze sprak langzaam, maar beheerst. ze ging hem echtniet laten zien dat ze vanbinnen Woedend was. Regel 1: Als Assassin moet je je kalmte tonen.

Hij kreeg een naam te horen van de dame. Eveliné. Alleen dreef ze nogal de spot met hem. Hij voelde zich lichtelijk gekleineerd. En net op het moment dat hij zich bijna weer bedreigd zou voelen, vloog er een derde persoon in beeld. Een jongen, en niet zomaar een jongen. Een vele te interessante jongen, die meteen een zwaard onder de kin van Eveliné zette. Hier was Light niet op voorbereid, waarom viel die jongen meteen binnen met een wapen? Waar was het menselijke in de mens gebleven? Hij had de speer dan wel vast, maar moest hij die dan tegen andere mensen gaan gebruiken? De rollen in het gevecht werden al snel omgedraaid en de dame nam de leiding over. Dit ging Light te ver. Ze gaf hem eerst een bedreigend gevoel. Maar nu viel ze ook nog die jongen aan. Hij pakte zijn speer, en zwiepte hem rond, maakte er een verticale beweging van, van onder naar boven. Het was niets met de punt, alleen de stok. Deze bewoog zo, dat de Dame een halve meter de lucht in werd geslingerd, en daarna natuurlijk weer neerwaarts ging. Kunnen we iets van menselijkheid tonen? Jullie gaan meteen tekeer als beesten! Zo die toon was gezet.

Hij zat nu op de grond, de reactie van haar had hij niet verwacht. Hij klopte zijn kleding af en boog met een duistere grijns. "Ohaio, minna." Hij stond op en keek ze recht aan, hij had de onderkant van zijn cane nog. Die kon ook uiterst pijnlijk hard aankomen. Hij zocht de bovenkant van de cane, het zwaard. Hij zag het op enkele meters liggen, rustig liep hij erop af, al zwaaiend met de onderkant. Hij haatte dit soort dingen, hij was slecht voorbereid en vloete op zichzelf. "Emily, You could have warned me." Sprak hij tegen het popje op zijn schouder. Even keek hij van light naar Eveliné. "Humanity, is no more. There is Survival, and you look to interesting to die here." zei hij op een mierzoete toon terwijl hij Light aankeek. Hij pakte de zwaard op, stopte het weg in de cane en zette het kleine slot erop. Het was een eenvoudig meganisme. Hij stond weer recht, hield Eveliné meer in de gaten dan Light. Hij wist dat hij er later voor zou gaan boeten, maar de boog, kon meer aanrichten dan de speer.

De nieuwkomer stond op en sprak, "Humanity, is no more. There is Survival, and you look to interesting to
die here." hij stak het zwaard terug, op het moment dat hij dat deed, deed ze zelf haar pijl terug in de koker en de boog hing ze weer om. Ze stond op, rustig liep ze naar de nieuwkomer en stak haar hand uit. "Sorry van daarnet, ik schrok een beetje. Eveliné. And you are?" ze twijfelde, kap af, kap op? Kap af. met haar andere hand deed ze de kap af. Haar blonde haren, kregen de vrijheid om naar beneden te vallen. met haar groen-bruine ogen keek ze hem aan.

Een grijns zat nogsteeds op zijn gezicht geplant. hij keek haar aan, keek weer naar de hand van haar. Hij nam deze niet aan maar boog. "Xerxes Break is my name. And this little one is Emily." Hij wees naar het popje toen hij weer recht stond. Zijn ene, rode oog. Scande haar als het waren. Hij hield zn cane vast, je wist immers maar nooit wanneer de vrouwlijke bui omsloeg. Hij had het vaak genoeg mee gemaakt met zijn vorige meesteres. Hij keek weer naar Light. Die had nog niets gezegd sinds. Hij liep naar hem toe en sloeg een arm om hem heen. "So, What do you think?" Begon hij maar vanuit het niets. "I mean, woman are, unpredictable, No?" Een grijns werd een ontschudig lachtje.

So, What do you think?" Begon Xerxes maar vanuit het niets tegen Light. "I mean, woman are, unpredictable, No?" Dat.was.niet.aardig. ze kuchte even. There's a woman standing over here. Maybe you two could talk about that later? een klein sweetevil glimlachje kwam op haar gezicht. Dus Xerxes, wat doe jij hier, alleen? Same question for you Light. ze zette zichzelf neer op een boomstam. ze keek eerst onderzoekend naar light, daarna wat langer naar Xerxes. This is going to be fun. Evil fun.

Light draaide naar Eveliné, hij had nog steeds de speer in de aanslag aangezien deze beide tieners zich gedroegen als beesten, en er nog eerlijk voor uit kwamen ook. Well, you can be here, bur I think woman are unpredictable and you just proofed it. qAls je niet onvoorspelbaar was, hoe kun je het dan maken om een pijl naar me te schieten, me te bedreigen, en daarna een ander iemand omgooien? Dat valt niet bepaald onder voorspelbaar gedrag. Light kon tegen Eveliné teggen wat hij wou, maar tegen Break durfde hij niet. Die had een arm om hem heen geslagen, en dat voelde zo goed dat hij helemaal warm van binnen werd. Hij ging nu maar in op de vraag van Evilné. Ik weet zelf niet eens wat ik hier doe. Ik werd hier gewoon. POOF!. wakker en vraag me af wat ik for god's sake hier doe. En ik vraag me ook wel af wat jij hier moet. Je hebt het wel steeds over dat je mij niet kan vertrouwen, maar ik was hier geloof ik al, jij komt hier zomaar en begint me te bedreigen met je boog en schiet me zowat door m'n hand heen. Leg nu maar eens uit wat JIJ hier doet. Vol zelfvertrouwen keek hij Eveliné aan, maar toen hij naar de boog keek, zakte het zelfvertrouwen en keek hij haar niet meer voldaan aan maar met een vragend gezicht, de speer liet hij nog niet zakken.

Oke nu is hij echt dom bezig. hij vroeg haar zomaar waarom ze hem niet vetrouwde? Simpel Light. In deze wereld is het een grote zooi. Je kan hier niemand vertrouwen. Vrienden, en zelfs famillie nietmeer. Waarom ik die pijl schoot? ik dacht dat je iets ging pakken om mij iets aan te doen. Sorry daarvoor. en wat ik hier doe? Ik probeer te overleven. en de stand van mijn rang hoog te houden aangezien er bijna niemand meer van is. Ze pauzeerde even. En het feit dat ik me zo gedroeg was omdat er ineens een zwaard tegen mijn keel stond. nietecht een prettige situatie, of wel? ze keek naar Xerxes. Hij leek op het eerste gezicht een ongevaarlijk persoon..Maar wie weet zou dat kunnen veranderen.

Een grijns speelde op zijn gezicht zoals die 2 tegen elkaar ingingen. Break hield zn handen schoon, hij hield zijn mond ook even. Het ging verder en Break besloot zomaar even wat randoms te zeggen. "Emily~ Do you think that woman is perhaps in period?" zei hij terwijl hij een grote grijns had op zn gezicht terwijl hij haar aankeek. Zijn blik ging naar Light, die het niet erg leek van de arm. Hij besloot een stapje verder te gaan. Hij gaf Light een hug en fluisterde in zijn oor 'Je bent veel te interesant om dood te gaan.' een speels ondertoontje zat in zn stem. maar je moest break beter kennen om door te hebben dat hij wat achter hield. Hij glimlachte naar hem, ergens had hij zijn plan al helemaal uitgedacht. Hij ging erbij zitten, keek beiden even aan en leunde achterover. Hij sloot zijn andere oog ook en genoot van de zon die erdoorheen scheen. Al snel sliep hij in een lichte slaap. Elk onbekend geluidje zou hem wakker kunnen maken. dat deed het ook, hij opende zijn oog weer toen hij een windvlaag door wat fluiten gingen van een van de huizen. Hij keek er rustig naar. keek weer naar de rest. "So? Did you fight it out?"

Light werd plots gehugt door Break. Maar dat was iets wat hij niet verwacht had! Door de plots onstane weinig ruimte moest hij zijn speel wel laten vallen, deze rolde een stuk weg en brak tegen een steen aan door midden. Light kreeg een blush op zijn wangen. Tegen Eveliné zei hij: Het spijt me voor dit alles, maar... Ik weet ook niet wat ik hier doe en hoe ik hier kwam, dan staat er iemand met een boog voor m'n neus, wordt er op me geschoten, dan komt er een vent met een zwaard die me nu spontaan hugt. Het gaat van bang, naar ongemakkelijk. Ik weet nu ook niet meer wat ik moet, het kleine beetje verdediging die ik had, is nu kapot. Hierbij keek Light naar de stukjes speer die hij zojuist in stukken zag breken. Hij was nu machteloos, twee gewapende mensen die met hun wapens konden omgaan en hij stond daar maar met legen handen. Naja leeg, er hing nu een vent in maar als die straks stopte en één van de twee had verkeerde bijbedoelingen... Dan was hij het haasje. Hoe kon hij nou zichzelf gaan bewapenen?

Light kreeg een knuffel van Xerxes. Right.. Even later sprak Light. Het spijt me voor dit alles, maar... Ik weet ook niet wat ik hier doe en hoe ik hier kwam, dan staat er iemand met een boog voor m'n neus, wordt er op me geschoten, dan komt er een vent met een zwaard die me nu spontaan hugt. Het gaat van bang, naar ongemakkelijk. Ik weet nu ook niet meer wat ik moet, het kleine beetje verdediging die ik had, is nu kapot. Oke nu kreeg ze wel een beetje meedelijden.. ze keek even naar de grond en toen weer op. hier kon ze niet tegen.. i'm sorry light...it's just.. ze keek even naar haar pijlen en boog en pakte deze vervolgens om die naar Light uit te steken. Here.. i got more then that... Ze glimlachte voorzichtig naar hem.

Break grijnsde op de reactie van Light. Zijn grijns werd minder toen de speer kapot viel. "Het was dus echt een prut ding..." Dacht break bij zichzelf. 'weet niet wat jouw plannen zijn eveliné. Maar ik hou Light' Zei hij met een duivelse grijns. 'Als je dus iets doet, dan kan je geheid dag zeggen naar je leven.' Zei hij al fluisterend tegen Eveliné. Break vond Light interesant, iets wat Break leuk vond aan mensen, het werden speeltjes voor hem. Hij keek naar Light. "Moet ik je helpen een wapen vinden, of gaat het je zelf lukken?' Glimlachte hij vrolijk terwijl hij praatte met een zoet ondertoontje. Hij zwaaide met zijn cane, rondjes en rondjes. tot hij het einde vast hield en er op leunde. Hij had een paar snoepjes vast in zn andere hand, at er een op en gooide er naar ieder een. "Ze zijn niet giftig" Grapte hij en at er zelf nog meer op.

Light kreeg nu een boog aangereikt door Eveliné, maar dat kon hij niet zomaar aannemen. Het was dan wel één van de. Maar het was wel een van de kansen op overleven. En aangezien zij ene naam hoog had te houden, kon hij die kans niet afpakken. Ook op het verzoek van Break kon hij niet in gaan. Hij moest zelf een wapen vinden en kon daar de overlevingskans van een ander niet bij in gevaar brengen.Het spijt me Eveliné, hoe aardig het ook bedoeld is, maar ik ga jou niet een van je kansen om te overleven afpakken. Hetzelfde geld voor jou Break, ik kan jouw leven niet in gevaar brengen door je mee te nemen, ik moet zelf gaan zoeken naar een wapen. Na dit gezegd te hebben sprong Light op één van de daken van het dorpje en trapte een paar luiken van huizen door, en begon daar binnen te zoeken naar nuttige voorwerpen.

Het spijt me Eveliné, hoe aardig het ook bedoeld is, maar ik ga jou niet een van je kansen om te overleven afpakken. Hetzelfde geld voor jou Break, ik kan jouw leven niet in gevaar brengen door je mee te nemen, ik moet zelf gaan zoeken naar een wapen.
Hij sprong een dak op en ging in het huis naarbinnen. Dat kind wist ook echt nergens van. Evel sprong nu ook het dak op, naar binnen en hield een zwaard in de aanslag. You never know, misschien waren er mensen en hadden ze light al te pakken. ze trapte een deur open, naar een gang. ze keek de gang door, niks. een trap rechts van haar, ze merkte het nieteens op. tot er iets op haar viel, iets menselijks datzowieso. "Get Off Me You.."Ze kon haar zin niet afmaken of ze had al uitgehaald met het zwaard.

Voordat Light zijn ogen gewend waren aan het duister, was er iets wat hem had vastgegrepen. Hij werd het huis ingeslingerd en op een bureau gesmeten. Toen zijn ogen eindelijk aan het lichtverschijnsel waren gewend, zag hij een persoon vol zweren en bulten. Damn.. He got that evil fever. Blijkbaar zat er iets krankzinnigs in de ziekte, want de man wou zijn bulten afvegen aan Light. Wou die man nu dus serieus hem ziek maken. Light was hier nog geen uur en werd nu al voor de derde keer in een dodelijke situatie geslingerd. Opeens hield de man stil, en rende naar de deur. Daar had hij zich boven de deur opgesteld op een plank. Het was precies de zelfde strategie die hij bij Light had gebruikt. De deur werd ingeramt, en daar stond Eveliné. Voordat Light Eveliné kon waarschuwen, was de man naar beneden gesprongen, en beklemde Eveliné. Hij hield echter geen rekening met zijn zwaard en daar zag Light de man doorboord worden door het zilveren lemmet. Eveliné watch out for that guy. He got that evil illness. Light keek rond door de ruimte en zag een gouden kandelaar, dit was dus zijn steekwapen, nu had hij in ieder geval iets. Ik wil de rest van dit huis nog onderzoeken. Misschien zijn er meer die zoals ik op bed gepleurt zijn, maar het nog wel overleefd hebben. Ik ben nu gewapend, dus je kan zelf kiezen of je meegaat of dat je weer alleen weggaat. Nu op zijn hoede met de puntige kandelaar in de aanslag liep Light naar de deur die achter in de kamer zat. Wie of wat er nog was, het was nu gealarmeerd door het lawaai van net, en Light wist vrijwel zeker dat de kandelaar hier niet meer goud wegkwam.

Het was een man, en die was netzoals vele andere ook besmet, handig dat ze toch haar normale kleding aan had gedaan. Haar lemmet doorboorde de man. Ze stond op. Light was er ook, die had een kandelaar vast. Ik wil de rest van dit huis nog onderzoeken. Misschien zijn er meer die zoals ik op bed gepleurt zijn, maar het nog wel overleefd hebben. Ik ben nu gewapend, dus je kan zelf kiezen of je meegaat of dat je weer alleen weggaat. ze keek hem droog aan. Duh, natuurlijk ga ik mee. ik laat jou echtniet alleen, zeker niet als er meerdere gekken rondlopen hier. Ze gooide het zwaard even op, ving het en zorgde dat ze nu wel oplettend was, terwijl ze rustig de trap opliep. de eerste drie kamers was er niks. tot ze geschreeuw hoorde. Oh mother maria. ze deed de eerstvolgende deur open, oke dit was gewoon niet normaal... iemand at een meisje... een levend kind. Hier kon ze niet tegen. Gewoon niet . dat iemand een onschuldig kind marteld. ze dacht niet na, wie zou datnou wel doen als hij/zij een arm onschuldig kind ziet lijden? ze liep naar binnen en met een ferme klap lag het hoofd van de man op de vloer. ze keek eerst of het meisje niks had, daarna pakte ze het kind op.

Light was achter Eveliné aangelopen, die dus wel meeging. De eerste drie kamers was niet, maar Light gaf aan de kamers te willen doorzoeken. Toen hij in de eerste kamer een aantal documenten aan de kant schoof hoorde hij een krankzinnig geschreeuw. Oh My! Hij rende snel naar de plek waar Eveliné naartoe was gelopen, en hield de kandelaar in de aanslag. Hij zag dat Eveliné een man had onthoofd, en vroeg zich geen moment af waarom maar draaide zich om. Slechterikken kwamen ook op geluid af, en hij had het nog niet gezegd of het ouderlijk huisdier kwam eraan. Een omschrijving kwam niet verder dan een uit de kluiten gewassen hond, met loshangende lappen vlees, en tanden die bijna even groot waren als het zwaard van Eveliné. Die ziekte doet blijkbaar iets met het lichaam waardoor ze.. ze.. misvormen, kijk naar die hond?! Eveliné ga je niet ongemakkelijk voelen, at ik nu doe is niets ernstigs en denk alsjeblieft niet te negatief. Light had een plan, maar als Eveliné even de verkeerde gedachtes had, was hij de sjaak. Aangezien het kamertje waar Eveliné het kind had gered zo klein was, kon Light niets anders dan de eerste "soldaat" zijn. Ze stonden zo op elkaar gepakt dat hij nog in de deuropening stond. Maar dat betekende niet dat hij geen gebruik kon maken van zijn mede-strijdster. Aangezien de man zijn ziekte niet door de kleren van Eveliné kon krijgen. Pakte Light een stuk zoom van de Jas van Eveliné. Toen de hond er aan kwam, beet deze dus in de zoom. Een tand doorboorde de zoom, maar die tand was ver genoeg om hun niet te raken. Light draaide zich vliegensvlug om, en stak de kandelaar, zonder de hond daar zelf bij te raken, dwars door de schedel van het beest. Heet beest wankelde even en light trok zijn kandelaar terug. Het beest bleef nog even staan, maar Light gaf het een forse trap. Het beest was dood. Light draaide zich om en zag Eveliné met het kind. Hij zag alleen ook.. .dat.. er ... van.. was.. gegeten. Een golf braaksel schoot naar boven, hij hield het tegen. Hij moest het doorslikken. Light kon niet tegen dit soort situaties, en al helemaal niet omdat hij Eveliné nu het slechte nieuws moest vertellen. Eveliné, kijk naar haar nagels. Ze worden zwart. Ze... Ze... She is infected.

Break volgde met zn ogen de 2 het huis is. Break echter was opgestaan en nam de brandtrap omhoog. Voordat hij het doorhad was er al wat gebeurd, een van de mutatie mensen was de deur doorgekomen. Break stond daar met zn cane op de schouder van de persoon. Blaren waren zichtbaar. Break had in enkele ogenblikken de man door midden weten te snijden. Het zwaard was uit de cane getrokken, de cane hing aan zn riem onder de jas, zodat het niet in de weg zou komen. Hij liep de ruimte binnen, volledig alert. Weer zag hij er een paar, ook een gewoon iemand die op dat moment geweten werd, het pus van de blaren werden in de wond gesmeerd. Een walgend gezicht was het. Break was al te laat om hem te redden, de andere vielen break aan, meerdere had hij om mee te bemoeien. Hij had er al een paar uitgeschakeld maar er leek geen einde aan te komen. Hij was nu nog onaangeraakt gebleven, hoelang het nog zou duren wist hij niet. Het leek alsof er bijna geen einde aan deze mensen leek te komen. Even duizelde Break het voor zn ogen. "Kss." liet hij vol afkeur eruit. "Im not about to give up now." zei hij vol zelf vertrouwen. Hij gaf inderdaad niet op. De aantal in komen werd uiteindelijk minder, tot hij de laatste wist te verslaan. Hij leunde moe op zn zwaard terwijl deze lichtjes boog. Hij stopte het terug, maar deed de veiligheids lock er niet op terug.
Verder door het huis heen lopen zocht hij naar mensen die hij wél kon helpen maar eindigde weer bij de dode mensen, hij trapte een schedel weg. keek naar het jongetje dat nu begon te muteren. Even keek Break er rustig naar, observeerde het, tot het klaar was. Stak hij het jongetje zonder pardon dood. Zijn eigen zwaard was hier niet voor gebruikt maar een houten afgebroken stok wel. Vol afkeuring keek hij naar de levenlose lichamen. "Zo veel doden. dit ka-" Verder kwam hij niet, hij had te druk gedaan en moest er nu voor boeten. Hij hoesten in zo ver dat er bloed mee kwam. Zijn witte handschoen werd rood, en bloed sijpelde verder over zijn hand heen. Zijn hand kon het bloed niet dragen en kwam erover heen. Hij vloekte in zichzelf. Hij keek uiteindelijk dof op, naar andere mensen. Hij zag het allemaal niet scherp meer en vroeg zich af wie het waren. Zijn hand ging naar het gevest. maar kwam al snel terug naar zn mond toen er een nieuwe golf van hoesten kwam. "Who are you?" Kreeg hij er tussen het hoesten uit.

( Note: Break heeft zich teveel bewogen i.v.m. ziekte. )

Light had zojuist een hond...of hoe je het ook kan noemen, vermoord. daarna draaide hij zich om, dat hij een stuk zoom had gebruikt maakte niet uit. hij keek naar het meisje, en moest bijna overgeven. Eveliné, kijk naar haar nagels. Ze worden zwart. Ze... Ze... She is infected.
ze keek naar het meisje. Nee.. nee dit ging niet gebeuren ze kon het arme kind niet laten lijden..maar ookniet vermoorden. ze zette het kind terug op het bedje. en ging recht staan. i-ik kan haar niet laten lijden...maar ookniet vermoorden.. Ze zuchtte. maar ik moet. je mag kiezen.. kijken of omdraaien. Ze zette het punt van haar zwaard tegen de borstkas van het meisje, die eerst zielig keek, en daarna begon te huilen. I-i can't... een brok had zich in haar keel gevormd, ineens lag break voor de deur op de grond, snel deed ze het zwaard terug in de schede, bedankte god dat hij break had laten komen en ging naast hem op haar knieen zitten. ehm..Take some rest.. i think.. ze stond weer op naar het arme kind en haalde haar zwaard weer uit de schede en zette deze weer op de plek van het hartje. Met een stoot zat het zwaard volledig door het kinderlichaampje heen. Het meisje haar ogen werder groot, en daarna viel ze neer.