Light dacht dat Evliné een tegengif zou gaan pakken, maar in verandering tot dat zette ze het zwaard tegen het borstkastje van het meisje aan. Eve-... E-.. What are you doing.. just... make.. make.. het better? Op dat moment zag hij dat Eveliné het niet kon, er zou nu alleen nog een trigger moeten komen die er voor zou zorgen dat ze stopte. En precies op dat moment viel Break binnen. Maar in plaats van dat het haar er van weerhield, had ze nu opeens wel de innerlijke kracht en stootte ze het zwaard door het kinderlichaampje. Je zag het kindje nog even schokken, Light keek Eveliné aan, maar voor zijn ogen zat een waas van tranen. Hij kon er maar niet aan wennen, die krankzinnigheid in deze wereld. Ja, hij had een hond vermoord, maar goh, overkomt dat iedereen niet een keer? Een boze hond springt op je af en je slaat of schopt hem harder dan verwacht? Maar zo koelbloedig een peuter meisje neersteken? Het meisje hoorde nu haar popje op te pakken, en er rustig met een MyLittlePony kammetje de haartjes van moeten kammen. Maar in plaats van dat, zat het meisje nu met een groot gapend gat in haar borst voor zich uit te staren. Langzaam gutste het bloed over het bedje. Ironic. Op haar dekbedje werd een verhaal van een princes die in haar toren gered wordt afgebeeld. Alleen leefde de prinses happy ever after. En lag het meisje nu naar haar prinsessen dekbedje te staren en dood te gaan. Light had het niet meer, en rende terug naar de eerste kamer. Voor "onderzoek". Hij kwam niet verder dan dingen verleggen, en het beeld van de lege ogen voor zich zien.

Een waas was voor haar ogen gekomen, light was weggelopen. Het meisje was dood. Een tegengif zoeken zou telang duren. dan zou ze nietmeer te redden zijn. ze liet zich langs de muur naar beneden zakken, het zwaard zat nogsteeds in het meisje. Evel keek weg, naar break. Alles oke? ze stond op en met haar gehandschoende handen haalde ze het zwaard uit het lichaampje en deed ze het in de schede, sloot de ogen van het meisje en sleurde break mee naar Light. waar ze zich langs de muur naar beneden liet vallen. Soo...een neiging om het zwaard naar zich toe te houden en tegen een muur te rennen was groot, heel groot. dit was een van de ergste dingen die ze tot nu toe had gedaan. en het zou waarschijnlijk nog erger worden. ze deed haar kap op. niemand hoefde haar overbodige tranen tezien. ze haatte dat dit was gebeurd, waarom konden ze nouniet gewoon hun gezonde verstand gebruiken? was dat zo moeilijk?

Nadat Break klaar was met hoesten, liep hij naar een andere kamer, kwam daar de twee tegen, een lach kwam op zn gezicht, maar op zn mondhoeken zat afgeveegde bloed. Hij had nog weinig kracht om op zn benen te staan en zakte ook in. Eveliné kwam naar hem toe, zei dat hij rustig aan moet toen. Licht bespottelijk lachje kwam op zn gezicht. "Wie denkt ze wel niet dat ze is. Mij rond comanderen." Dacht hij bij zichzelf. Hij keek naar het kind, ook al gemuteerd, maar nog niet in die fase. Break werd even later vast gepakt en mee genomen. Hij keek de ruimte rond waar hij nu zat, details zag hij niet door zn toestand. Hij zag een stoel, het was nog schoon door een plastic hoes en haalde die ervanaf en ging erop zitten. Weer moest hij hoesten, maar dit keer kwam er niet veel mer naar boven, zn handschoen was nog nat van het vorige bloed en absorbeerde het zowat niet meer. "Zo te zien, leef je nog." Grijnst Break naar Light. Hij stond op en liep wankelend de eerste stappen naar hem, legde een arm om hem heen. "Lukt het nog?" Zei hij simpel.

Hij was er al een tijdje en had in zijn vage toestand toch gezien dat om de meubls plastic zat, dit kon hij later gebruiken om ervoor te zorgen dat hij niet besmet werd. Met een stuk plastic haalde hij het bloed van de hond van zijn kandelaar. Zo daar kon hij niet meer door besmet worden. Hij pakte nog wat vellen en stopte die in zijn schoudertas. Toen hij nog even rondkeek kwam Eveliné binnen met een zwakke Break. Die zich dus meteen aan zich vastklampte met een "Je leeft nog?" Natuurlijk leef ik nog, wat had jij gedacht dan? Ik zie er zelfs minder mishandeld uit dan jij. Kijk naar jezelf. Onder het bloed. W-.. W-.. Wacht! Blijf van me af, als je bloed moet er een wond zijn, en that means you're infected. Hierbij duwde hij Break van zich af, en ging meteen tussen Eveliné en Break in staan. How Could you? That kid.. you've killed her like it was your job. And him.. HE IS BLEADING.. KILL HIM. Hij begreep het echt niet, waarom kon ze wel dat meisje koelbloedig doden, maar moest ze zonodig Break sparen. Hij bloede, het kon toch niet anders dan dat hij gewond was geraakt. Hij was geïnfecteerd, toch? Maar veel tijd om na te denken was er niet, beneden hoorde je met een klap een deur dichtgaan, en al snel hoorde je getrippel op de vloer. Het klonk alsof er een dozijn katten naar binnen trippelden en langzaam dichterbij kwamen. Hier kan ik me wel inzetten, kijken jullie ondertussen of er in die achterkamers nog mensen zijn. Want dat.. Is niet voor mij weggelegd. Voordat de rest kon antwoorden pakte hij een staande lamp die brandde, en toen de deur open vloog stak hij de eerste 4 wezens die er doorheen kwamen als een spies op de lampstandaard. Hij gooide de standaard weg, en pakte nog een kandelaar. Hij was nu te vergelijken met een tweehandige zwaardvechter, en met alle sierlijkheid van een gay schoot hij naar voren. Toen hij zijn vijand zag, kwam hij er pas achter dat de katten dus groter waren dan hij gewend waren, het waren zelfs voor leeuwen vorse beesten. Toen hij er onderhand alweer 2 had neergeslagen draaide hij kort zijn hoofd om. Schiet op, en als je me niet als leider ziet, kom dan met een beter plan. En hij onthoofde kat nummer 3.

Break had bloed opgehoest. Maar was niet geïnfecteerd,Zels een blinde zou dat kunnen zien. Light ik spaar hem omdat hij niet geïnfecteerd is. ze haalde onverschillig haar schouders op. Nobody care's. op datzelfde moment werd er een deur opengesmeten en kwamen er katten..? Mutantkatten beter gezegt uit. Light was al opgestaan en had er al 3 afgeslacht. God moge weten hoeveel het er waren. En met break in die conditie... Hij had pech. Ze stond op en volgde light de kamer uit, deed de deur van de kamer waar break inzat opslot en vergrendelde deze. Ze ging naar beneden toen zo'n mutantkat besloot om haar aan te vallen. ze wou naar haar zwaard pakken. Wait! Omg..nee..die had ze bij break laten liggen. dan maar H2H tegen die mutantkat. ze had toch handschoenen aan. als geroepen sprong de kat bovenop haar en begon naar haar nek te happen. "Not Today, Kittycat" ze zorgde dat zij bovenop kwam en begon rustig, met behulp van haar HB's op het ding in te slaan, dat algauw levenloos op de trap lag. Ze liep verder, en keek door een raam naar buiten. Mensen...En ze leken niet geïnfecteerd. Ze trok, laag over de grond een sprintje naar light. "Hea Lighty ehm.. There are people outside. and it seems there looking for us.. So.." Ze keek naar de deur, waar aan getrokken en geduwd werd. "I Think we shoudl go." ze nam een sprintje naar boven, ontgrendelde de deur en gaf break een sweetsmile. "We should better go, People outside, looking for us." Ze boog even "After you, Sweetness."

Ze had Break dus gespaard omdat hij niet geïnfecteerd zou zijn. Prima, als zij beiden zouden sterven aan de ziekte was het dus mooi haar schuld. Maar ondertussen had hij nog last van die vervelende katten. Als hij was gaan tellen had hij nu op zestien dode katten gezeten, maar voor tellen was hij te druk bezig. Toen hij zag dat Eveliné achter hem aan kwam, draaide hij zich om. Dit had hij beter niet kunnen doen, want meteen hoorde hij gesnuif achter zich. Een kat was tegen de muren opgeklommen en was op ooghoogte van hem, maar dan aan de andere kant van de hal. Light bedacht zich geen moment, en gooide een van de kandelaars, het dier dat er door getroffen werd, werd gespiest aan de kandelaar, en die bleef steken aan de muur. Maar door het zware gewicht, scheurde de kat open en lag in twee stukken op de grond. Dat was geen fijn gezicht. Lighty kon net een kotsneiging onderdrukken en hield zijn laatste kandelaar met twee handen vast. Overal lagen kattenlijken, maar er was geen levende meer te vinden. Eveliné zei dat er mensen buiten waren, en Light wou het op een lopen zetten. Tot hij door had dat er naar hem gestaard werd. Een boom van een vent, die er uit zag alsof hij letterlijk een boom was. Rende Eveliné achterna. De ziekte had een extra arm uit zijn milt laten groeien, maar deze zag er zo uit, alsof het één grote open vleeswond was, waar de maden al aan het uit kruipen waren. Toen Lighty zich besefte dat Eveliné net een H2H gevecht hield, wist hij dat ze ongewapend was, en dit gevecht niet zou winnen. Hij draaide zich om en zag dat er in de vensterbank een strijkijzer stond. Hij rukte het strijkijzer los van het draad, en nam het in twee stukken mee. Toen hij weer bij Eveliné kwam, zag hij de vent haar benaderen. Eerst gooide hij het strijkijzer naar diens hoofd, en raakte hem vol. TOen de vent bijna bewusteloos viel, gebruikte hij het stekker draad. Hij zwiepte het draad zo hard, dat de stekker de man zijn maag doorboorde, daarna zwiepte hij nog een keer, en de man bleef doordraaien tot hij compleet ingewikkeld lag met het stekker-snoer. Laat hem alsjeblieft niet dood zijn. Laat hem alsjeblieft niet dood zijn. Hij smeekte het gewoon. Wat er ook zou gebeuren, Light wou niet de oorzaak zijn van de dood van een mens.

Thanks Lighty... Een smalle glimlach vormt zich om haar lippen. Ze keek naar de man. Gadverdamme...terwijl lighty inzichzelf aan het praten was, voelde Evel ineens 2 armen om haar heen, en een geluid dat onmogelijk mensenlijk kon zijn. Ze kreeg een brok in haar keel en probeerde weg te komen, toen dat niet lukte wou ze gaan gillen. maar een gehandschoende hand werd over haar mond gelegd, en precies zo dat ze niet zou kunnen bijten. ze schoof een Hb uit en stak die naar achter, blijkbaar had het ding het aan zien komen, want het liet haar los en sprong achteruit. Ze draaide zich snel om en zag.. een mens, die er niet geïnfecteerd uitzag. maar het wel was, aan de ogen tezien. die waren bijna wit. en hij was...groot. waarschijnlijk 10x zo sterk als haar. Aghja een gokje kan geen kwaad? terwijl ze stond te denken, en duidelijk niet oplette had het ding haar al naar de grond gehaald en wist precies welke aanvallen ze wou gaan doen. Hij blockte haar met gemak. Hij haalde iets wat op een spuit leek tevoorschijn en keek haar grijnzend aan. Ohnee, over haar lijk. ze ging niet zoals al die andere dingen worden. ze begon tegen te werken en te gillen dat hij haar met rust moest laten. ze kreeg een arm vrij en zeg haar zwaard liggen, ze rekte zich zo ver mogelijk uit, en pakte het zwaard, sloeg er een keer mee naar de man en schoof snel naar achter tegen Light aan, al haar energie was in het vechten met de mutantkat gegaan, en naar het tegenwerken, en het pakken van het zwaard. maar opgeven ging ze niet. ze stond op, het zwaard voor zich uithoudend, zwaar ademend en slechtziend, haalde ze uit naar de man, ze raakte hem niet, maar viel neer, draaide zich te snel om, waardoor ze een paar seconde niks zag, en wist algauw dat ze dit niet ging redden.

Eveliné had het over zoekende mensen in de straat, maar wie was er nou naar hem op zoek? Niemand wist überhaupt dat hij hier bestond. Hij maakte al een beweging naar buiten toen het ook nog in hem opschoot dat Break boven zat. Toen hij Eveliné weer naar boven zag lopen om Break op te halen, zag Lighty dat het niet goed zat. Om één of andere reden werd Eveliné steeds bestookt door de gruwels in dit pand. Eveliné, wat is er zo speciaal aan jouwrang dat die gruwels steeds jou bestoken? Om één of andere reden bestoken ze jou steeds. Lighty was wel zo mooi aan het praten, maar ondertussen had hij niet door dat Eveliné nog steeds niet bijgekomen was van het H2H gevecht. Ze werd nu bestookt door een vent, die haar blijkbaar had geobserveerd. Elke goed geplaatste aanval van Eveliné werd afgeslagen met de daarvoor perfecte verdediging. Ze kon maar niet door de verdedigende bewegingen van de vent komen. En als ze hem dan nog raakte, leek het hem niets te doen. Light wist wat hem te doen stond, maar het idee er aan maakte het alleen nog maar gruwelijker. Waarom kon Break niet nu in actie komen. Dezevent zou namelijk niet stoppen met bestoken tot hij was gedood. Het enkele probleem was dus, dat Light net nog aan zichzelf had beloofd het bij dieren te houden, en hij dus zeker geen mensen ging neermalen. En hup, daar ging zijn idee alweer. Hij moest die vent neerslaan, aangezien hij niet geobserveerd kon zijn. Hij was hier namelijk nog maar net en was dus voor deze gruwels vrijwel nieuw. Aan de schouw van de kamer hingen poken. Dat zijn van die ijzeren pinnen waarmee je in het vuur kan porren om het wat op te laten laaien. Er lagen er 2. Light pakte ze op. Hij kon er niet mee gooien, met het idee dat hij anders Eveliné of Break het hoofd kon doorboren, en dat kon hij nu niet hebben. Hij zette zich af op de grond en stak bijde poken dwars door het hoofd van de man. Er schoot een enorme lading bloed over de kleding van Eveliné heen. Gelukkig dat ze de beschermende kleren aan had, anders had Light er nu voor gezorgd dat het virus alsnog haar te pakken kreeg. Maar nu draaide de man zich om. Met beide poken nog in zijn hoofd begon hij Light te bestoken. Light maaide nog één keer met zijn laatste kandelaar die hij nog had, deze bleef steken in het schouderblad van de man. Hij torende nu boven Lighty uit, en Light was ongewapend. Hij had Eveliné nu dan wel van de man verlost, maar nu was hij de gene die wel een beetje hulp kon gebruiken.

Lighty had haar Gered van die...Man. en nu werd hij zelf aangevallen. Ze stond op, sprong op de rug van de man en spieste hem door haar Hb's door zijn keelgat uit te laten schuiven. De man viel neer, stuiptrekkend en rare geluidjes makend. Ze liep naar light, die daarvoor had gezegd. Eveliné, wat is er zo speciaal aan jouwrang dat die gruwels steeds jou bestoken? Om één of andere reden bestoken ze jou steeds. Ze keek hem aan. Weetje niet wat Assassin betekend? Sluipmoordenaar Lieverd. Het is een hele organisatie, die al eeuwen bestaat. het is alleen ingewikkeld, en als je het word kun je er niet meer onderuit. je zal mensen moeten vermoorden alsof het je werk is. je zal mensen moeten bescheremen, en je mag nooit zwakte tonen. ze haalde haar schouders op, koudbloedig als ze eruitzag, maar niet was. ze liep de kamer in, naar break. Dat kind had een ziekte, maar was niet geïnfecteerd. ze schudde haar hoofd en ging uit een raam hangen, zodat ze kon zien wat er buiten omging. iets wat ze beter niet had kunnen doen, want ze werd geraakt door een stalen pijl in haar heup. ze trok hem eruit bekeek hem snel. er zat niks aan. en duwde het raam dicht.

Light kroop als een puppy die werd gestrafd in een hoekje. Maar vlak voordat hij iets kon doen schoot Eveliné hem te hulp en vermoordde de man. Gelukkig maar. Lighty had nog steeds geen moord begaan. Hij keek naar Break, die duidelijk niet goed was. Eveliné liep naar het raam, maar sloot deze meteen weer. Daarna haald ze iets uit haar heup. Het was een Pijl! Ze was gewoon beschoten terwijl ze voor het raam stond. Light vond dit toch wel een van de gruwelijkste dingen die hij ooit had meegemaakt, je kon hier niet eens voor het raam staan zonder aangevallen te worden. Een sluipmoordenaar. Daar heb ik nog nooit van gehoord. Maar... Maar.. je hebt nog niets anders gedaan dan met vol lawaai die mutanten neersteken. Hij zat met het idee dat een sluipmoordenaar niets anders deed dan achtjes sluipen en mensen vermoorden zonder geluid. Maar dat was nou niet echt het beld wat hij van Eveliné had gekregen in de paar uur dat hij haar kende. De straat op gaan is geen optie meer. Aangezien... Hij wees naar de bloederige pijl die uit Eveliné's heup was gekomen. En ondertussen ben ik alweer wapenloos. Hij liep naar de mutant. Maar de poken en de kandelaar waren volledig onderbebloed, hij kon ze niet pakken zonder geïnfecteerd te raken met het virus. Hij keek de kamer nog eens goed rond naar potentiële wapens. En zag boven de schouw een opgezette zwijnenkop. Mijn excusses aan de natuur. En hij brak de slagtanden van het beest eraf. Nu had hij in ieder geval iets om mee te werken. Op zich hield hij wel van de potentiële wapens. Het maakte hem niet meteen een goede "soldaat" maar hij kon zich er goed genoeg mee weren. PLus dat hij nog nooit had om leren gaan met echte wapens en waarschijnlijk eens van zijn reisgenoten zou verwonden met een echt wapen. Wat doen we nu? Naar buiten kunnen we niet, daar worden we meteen beschoten...

Sluipmoordenaars hoeven niet altijd stil te doen. ze keek uit het raam, maar wel zo dat ze niet beschoten zou worden. ze keek naar breaks toestand en gromde even. we moeten hier weg, of je moet nu al dood willen? en break's toestand deert me niet, een van ons draagt hem gewoon. ze begon haar zwaard terug te schuiven in de schede en liep naar de trap. Ik ga checken of de kust vrij is. als dat is, dan sleur je hem. ze maakt een gebaar naar break. de trap af. ze vertrouwde de trap niet genoeg, dus ging ze aan de leuning hangen en liet zich vallen. langzaam liep ze verder richting een woonkamer. boeken,boeken,kinderspullen, my little pony kammetje. verder niks. ze had overal gekeken en een weggevonden een bos in. haar favorite terein. ze liep terug naar boven en sprak zacht tegen lighty en break. We kunnen via een paadje met een heg wegkomen een bos in, verdere vragen?

Eveliné had hem dus weer eens gered. Het was redden of gered worden, anders was er geen overleven in dit huis. Toen hijEveliné hoorde weggaan. Greep hij Break vast bij zijn armen. Als er één alert moest zijn voor vechten dat kon Eveliné beter die taak op haar nemen. Hij was nu ongewapend, en Eveliné durfde wel volledig mensen te vermoorden. Hij kon ze zwaar en heel zwaar verwonden, maar moorden.. iets hield hem in ieder geval steeds tegen. In de lastigste situaties, ja dan kon hij poken in iemand hoofd zetten of een kandelaar in een shouderblad stouwen. Maar echt vermoorden met de intensie diegene neer te maaien. Het bleef maar moeilijk. Hij pakte Breaks zwaard, en sloeg er een spiegel mee aan diggelen. Gaf Break het zwaard weer terug, aangezien hij Break niet wou ontwapenen, en stak de scherven van de spiegel in zijn tas. Nu had hij in ieder geval een minimum kans om zich te kunnen verdedigen, als er mutanten aankwamen, Kon hij Break loslaten en in ieder geval iets proberen. Toen Eveliné terug kwam met de mededeling dat het veilig was, pakte hij Break bij de schouders en sleepte hem mee achter Eveliné aan. Hij kon echter zien dat Eveliné de trap niet vertrouwde. Jij kunt makkelijk springen, en ik zou het ook kunnen. Alleen.. Hoe krijgen we Break de trap af?

De hele tijd had lightning ongestoord in dat huis gezeten. De mensen die geinfecteerd waren hadden haar nooit opgemerkt net als de beesten daar. Ze hadden eten en drinken, dat was het enige wat er toe deed. Het was al een hele tijd geleden geweest dat Lightning uit een kist kwam en ontdekte dat haar enige familie lid ook gestorven is aan de virus. Lightning was blijkbaar immuum voor het virus want ze is er al eens mee in aanraking gekomen...een maand of drie geleden en ze was nog steeds kerngezond. Dat verontrustte haar natuurlijk. Hoe kwam het dat zij wel tegen het virus kon en anderen niet? Toch was ze wel nog steeds voorzichtig bij geinfecteerde mensen, maar was niet bang om in aanraking ermee te komen. Al de hele ochtend zat ze op een grote kast te liggen, starend naar het plafond terwijl ze met haar vlijmscherpe dolk -dat versierd was met een teken van een draak- op de muur te kerven. Ondertussen had ze al een hele tekening gemaakt. Nouja een tekening kon je het niet meteen noemen. Een beter woord was een muur vol vreemde rune tekens. Opzich als uitzicht nogal eng omdat niemand wist wat die runes betekenen. Lightning wel, want die had ze van haar vader geleerd. Verrast was ze dan ook geweest toen er oppeens zomaar drie personen het huis van de geinfecteerde mensen binnen kwam. Geamuseerd had lightning staat toekijken hoe ze alle drie stonden te vechten. Het was net gewoon alsof ze tv zat te kijken van dead or alive. Nu miste ze dus alleen maar nog popcorn, ah dat miste ze inderdaad heel erg. Maar dat was het minst belangrijke dat ze miste. zwijgend keek Lightning toe. Jij kunt makkelijk springen, en ik zou het ook kunnen. Alleen.. Hoe krijgen we Break de trap af? hoorde ze die persoon die blijkbaar Light noemde...Dus ze kende de namen van alle drie de personen al. Geweldig toch? "Laat hem toch gewoon vallen" Sprak ze kalmpjes. Wist dat ze hen zou doen schrikken, dus zat ze zo waardoor ze nog optijd zou kunnen wegduiken van de Evel aangezien ze net dezelfde wapens droeg als Lightning zelf. Nonchalant bleef Lightning geeuwend zitten." en hem opvangen" Zuchtte ze terwijl ze zich geeuwend uitrekte. ze had te lang op de kast gezeten. Wel straks zal ze wel weer even naar buiten gaan om de benen wat te kunnen strekken en desnoods te gaan jagen.

Een meisje sprak. ietswat haar nietecht aanstond. Ze draaide zich al om, haar zwaard naar het meisje uitstekend. "Hoelang zit je hier al? ben je Geïnfecteerd?" ze liep om haar heen, het zwaard meedraaiend. Ze vetrouwde haar niet. Als ze hier al was, dan had ze hen kunnen helpen, en niet ergens gaan zitten en kijken. ze bleef stil staan, het zwaard een naast haar. "We doen haar idee, kan je een stuk leuning afbreken? dan kom jij naar beneden en dan mag zij. "ze keek even naar het nieuwe meisje. "Hem naar beneden duwen" Ughh, ze haatte het dat er iemand bij kwam. meerdere zielen om te voeden. Nietecht handig in dit soort situatie's.

Light had een idee wat op zich nog wel kon werken, maar net op het moment dat hij het had, begon er iemand te praten. Zonder dat hij er bij nadacht gooide hij een spiegelscherf precies op de plek waar het meisje net nog zat. De scherf spatte in duizende stukken, maar maakte daarbij geen slachtoffers. Volgende keer iets sneller reageren mompelde hij. Wie ben je en wat deed je in vredesnaam op die kast. Je had ons al eerder kunnen helpen. Zo die toon was gezet. Nu moest het moeilijkere nog. De man die vastzat met het snoer moest er aan geloven. Light pakte een van de slachttanden die hij van het opgezette zwijn had afgebroken en liep op de man af. Eveliné heb even geduld ik heb een idee! hij stond voor de man. Maar om het snoer weer in gebruik te kunnen hebben moest hij de man of op ee nandere manier kwijt zien te raken. Of hij moest de man vermoorden. Hij stond met gesloten ogen en de slagtand in de aanslag. En op het moment dat hij net genoeg lef had verzameld. Kon hij niet meer. Het idee dat hij een ander mens van het leven ging beroven werd hem te veel. Langzaam begon hij te snikken, maar bleef in de aanslag staan. Ik kan dit niet. Hoe doen jullie dat toch?! Wat er ook begeurde, voor een veilige afdaling van de trap moest Light dat snoer weer hebben, maar de man neersteken daar had hij net niet genoeg lef voor. Hij moest een aanmoediging of een tip hebben, anders lukte het hem echt niet.

Zwijgend keek ze toe. Die personen waren nog redelijk goed alhoewel die light niet het lef had als de andere twee. Best jammer, als ze hem zo goed bekeek zou hij nog wel een goede vechter worden als hij geen watje was als nu. maar daar kan natuurlijk wel verandering in komen. Vermoeid wreef ze even in haar ogen. waarom moesten die weer in dit huis komen en haar rust verstoren? Niet dat ze zoveel te doen had, maar het ging om de uitkomst. dat was het enige dat voor nu telde. Lightning moest even kort grijnzen toen ze de dame naar haar zag kijken al haar zwaart tevoorschijnt te halen. Precies de reactie dat Lightning wel al had verwacht. "Hoelang zit je hier al? ben je Geïnfecteerd?" Vroeg de dame meteen strikt to the point."Ik zat hier al de hele dag" Antwoorde ze schouder ophalend." En als ik geinfecteerd was zou ik bij de...dode mensen hebben gezeten en niet op een kast" Spotte Lightning lichtjes. Optijd zag Lightning via haar ooghoeken hoe die jonge laf gastje een glasscherf naar haar smeet, puur uit automatische sprong Lightning nog redelijk sloompjes van de kast, merkte dat het glas ondertussen al naar alle kanten was gevlogen. Volgende keer iets sneller reageren mompelde hij. Wie ben je en wat deed je in vredesnaam op die kast. Je had ons al eerder kunnen helpen. "He gekkerd, met glas smijten is gevaarlijk weet je dat" sprak Lightning geergerd."En ik denk niet dat ik mijn naam ga moeten vertellen aan mensen die me meteen willen vermoorden" Verzuchtte lightning en draaide zich toen naar de dame."De naam is Lightning" Vertelde ze aan haar. Langzaam keek lightning naar hoe de jongen het niet kon om de man te doden. OVerdreven draaide ze met haar ogen. Ging vlak achter light staan nam zacht maar tegenlijk ook stevig zijn hand vast waar hij het wapen vast had en dwong zijn arm razend snel de punt door het hart te boren van de man."Zo doe je dat" Mompelde Lightning."Je dood of je word gedood, light. zo gaat het leven hier" Verklaarde ze hem simpel weg. "Hem naar beneden duwen" Nonchalant haalde lightning haar schouders op. Als het echt moest, dan doet ze het maar.

Light kreeg geen naam, Eveliné daarintegen kreeg het wel te horen, maar het was zo van Lighty afgericht dat hij het niet kon horen. Plots stond de nieuweling achter hem en pakte zijn hand. Ze duwde zijn hand, en de slachttand doorboorde het hart van de man. Light viel op de grond en begon hartstochtig te huilen. Hij was nu officieel ook een moordenaar van mensen. Veel tijd had hij niet om zich te herpakken, aangezien er in dit huis nog wel meer rondspookte. Hij stond op en herpakte zichzelf. Zijn gezicht nu onder het vuil en tranen stond verbitterd. Hij rolde het snoer uit, en kwam tot de gruwelijke ontdekking dat hij deze niet had vastgeknoopt maar dat hij dwars door de maag van het lijk ging. Weer verbeet hij zijn emoties, en trok de stekker met een zwaar sompig en zuigend geluid uit het lijk. Hij haalde een vel plastic uit zijn tas en nam daarmee het snoer af. Nu zat er geen bloed, en ook geen mogelijke kans op het virus meer aan. Hij liep naar een kleren kast, en deed de deur open. Zonder iets te zeggen of te waarschuwen gaf hij een dubbele draai trap tegen de schanieren, aangezien de kast er al lang stond, begaven die het met een knappend geluid. Hij sleepte Break op de deur als een potentiele brancard en bond het snoer om Break. Nu kun hij het snoer vast aan de leuningen knopen en hadden ze een geïmproviseerde traplift. Onder hevig gesteun en gekreun van de leuningen lag Break in het midden van de trap. Eveliné, als jij nu aan die kant aan het snoer trekt kun je langzaam Break naar je toe laten zakken. Hij liet het snoer vieren, zodat Eveliné het kon pakken. Zelf ging hij op de leuning zitten en liet zich langzaam naar beneden glijden. Toen hij halverwege de trap was keek hij nog een keer omhoog. Hoe de nieuweling het voor mekaar kreeg dat de doden haar niet aanvielen, wist Light niet. Hij wist nu wel dat het niet meer werkte. Eeeh, Eeeh.. IK WEET JE NAAM NIET MAAR KIJK ACHTER JE! Achter haar was een schim gaan staan, het was duidelijk dat het geïnfecteerd was maar wat het was kon Light door de tranen niet onderscheiden.

In het begin had het lightning ook een tijdje gekost voordat ze kon doden. In het begin was ze begonnen met kleine diertjes. Naarmate waren het grotere dieren, en uiteindelijk had ze ook moeten leren mensen te doden. Ze mocht dan immuum zijn, maar anderen wisten dat niet dus zaten ze wel eens achter haar aan. Kort zuchtte ze even bij de herinneringen toen ze wakker werd na een jaar lang in zo'n kist te hebben gelegen. even beet ze op haar onderlip maar stopte er meteen al weer mee. Nadat ze had gezien hoe light zat te sukkelen om die man te doden was ze recht op hem afgestapt zijn hand vast genomen en hem 'geholpen' de zieke man te doorboren. Legde hem uit dat je dood of word gedood en liet hem toen met rust aangezien het een echte shock bij hem veroorzaakte en hij even in huilen uitbarste. Misschien had ze wat voorzichtiger meoten doen met hem, zij had ook een periode gehad dat waar ze zwak was geweest. Alleen was dat hier niet handig, je moest je snel aanpassen of je was er geweest. Gelukkig herstelde hij zich al snel. Zwijgend keek ze toe hoe het verder ging. . Eveliné, als jij nu aan die kant aan het snoer trekt kun je langzaam Break naar je toe laten zakken." Opnieuw rekte Lightning zich even uit. Ze keek dan ook even naar de grond. Eeeh, Eeeh.. IK WEET JE NAAM NIET MAAR KIJK ACHTER JE! Meteen antwoorde ze. Lightning greep haar dolk draaide zich razend snel op. greep de haren vast van het wezen dat achter haar stond wat blijkbaar een puber was en sneed met gemak met haar dolk de keel van de jongen door. het lichaam viel op de grond terwijl ze de kop hoofd nog vast had. Even trok lightning een walgend gezicht maar smeed het hoofd dan uiteindelijk ook bij het levenloze lichaam en veegde haar handen aan een zakdoek af."Bedankt...ik heet lightning" stelde ze zich nu aan hem voor.

Het meisje heette dus Lightning, waarschijnlijk had hij een deel vertrouwen gewonnen door haar te waarschuwen. De schim bleek een puber te zijn. En ze draaide zich vliegensvlug om en sneed het hoofd van de puber er af. Light draaide snel zich om, en kon niet naar het misselijkmakende tavereel kijken. Hij was nu onderaan de trap terecht gekomen. Hij keek Eveliné aan. I-... I-... Ik.. Ik heb gemoord. Nu hij eenmaal van de schrik was bekomen hield hij het niet meer in. HIj viel op de grond en liet alles los. Hij begon te schokken en te beven. Ookal geloofde hij niet in iets boven de wereld, aangezien hij zelf een God des doods was geweest, maar toch begon hij van alles en nogwat om vergeving te vragen. Het speet hem van alles, de hond de katten en de man. Hij keek daarna Eveliné aan. Het spijt me dat ik nu ook zo'n beest ben geworden. Hij haatte zichzelf op dit moment. Hij haatte zichzelf om wat hij was geworden in die korte periode. Hij was nu een beest, doden om niet gedood te worden. Hij moest bijkomen op een of andere manier. Er moest iets gebeuren waardoor hij of weer de oude Light werd, of dat hij weer veranderde in dat emotieloze beest. Maar dit, als overdreven emotie-kwast, dat zou hij niet lang overleven.

I-... I-... Ik.. Ik heb gemoord. een zucht verliet haar lippen. Ja, dat heb ik gezien lighty. hij keek haar weer aan, Evel schudde even haar hoofd. Het spijt me dat ik nu ook zo'n beest ben geworden. Ze keek hem gelijk aan. je bent geen beest, je verdedigde jezelf. meer niet, geef jezelf nergens de schuld van. Met een zwiep zorgde ze dat de plaat met break onderaan lag. Ze pakte hem op en zwiepte hem op haar rug. Hij...Was best licht. ze duwde met haar goede heup de deur open, de heg zorgde ervoor dat ze niet tezien waren, zoals ze al gehoopt had. Ze liep door naar het bos. Het deerde haar niet of de andere wel meeliepen. Als zij maar veilig was, en Break natuurlijk. eenmaal in het bos, liep ze van het pad af, naar een soort inham van een rots. Ze keek of het veilig was en legde break neer. Ging zelf zitten en legde een van de 3 jassen die ze aanhad over break. Ja. Je kon zeggen dat ze harteloos was, maar dat was ze totaal niet. Rustig begon ze haar Zwaard en andere wapens schoon te maken. ze haalde, zonder break teveel te storen zijn zwaard van hem af en begon aan het slot te prutsen, tot dat uiteindelijk opensprong. ze haalde het zwaard eruit en maakte dat ook schoon. stak het terug en legde het naast hem neer. Ze liet zich tegen de rotswand aanvallen, maar deed haar ogen niet dicht.

Wat was er toch gebeurd met de wereld. Kort slaakte ze een zucht. terwijl Light naar beneden ging stapte ze zelf richting de kast waar ze nog enkele minuten geleden op had gelegen, opende die met het sleuteltje en haalde daar de rest van haar wapens. Vervolgens ging ze naar de trap, klom over de leuning en sprong zo naar de begaande grond. Haar haren legde ze even goed. Omdat Light nog steeds daar zat te jammeren en evel met break ervandoor was zuchtte lightning even goed. Greep Light zelf bij de kraag en hielp hem recht."Nu is het niet echt meteen de tijd om erover te zitten jammeren, kom op laten we gaan. Lightning zorgde ervoor dat haar kruisboog weer achter tegen haar rug hangde terwijl haar zwaard weer in de schede zat en haar dolk tegen haar dijbeen. Nadat ze even achter zich keek of Light volgde ging ze achter Evel aan die achter een rots zat. Zonder iets te zeggen bleef ze bij hen, straks zal ze waarschijnlijk wel haar eigen weg weer gaan. Dit was gewoon omdat ze light het wel verschuldigd was aangezien hij even er niet met zijn gedachten erbij was. "Desnoods leer ik je misschien wel eens een beetje zelfverdediging als je weer wat bekomen bent" Verklaarde ze hem even simpelweg. Daarna ging ze aan de rand van de rots zitten waardoor ze de omgeving in de gaten kon houden.

Lightning en Light waren er ookweer bij gekomen. How Usefull. ze rolde zich op haar zij en sloot haar ogen. Ze voelde zich niet goed. waarschijnlijk door het bloedverlies van toen ze door die pijl geraakt werd. ze opende haar ogen even om rond te kijken, maar sloot ze weer en viel in een onrustige slaap. het voelde alsof duizende messen in haar stoken tijdens haar slaap. ze sliep verder, ze wist zeker dat Lightning of Light haar zou wekken als er een aanval was. er drupte iets, op haar hand, langzaam opende ze haar ogen en zag ze dat het bloed uit de wond van haar heup was. ze negeerde het en sloot haar ogen weer. nietlettend op de pijn.

Hij werd door Lightning aangedrongen. Wat denk jij nou? Dat iedereen weer doorrent en doorvliegt na een moord?! Nou ik niet! Hij was het zat, spuugzat. Hij kon niet meer, en ging achter de rots zitten. Eveliné liep door, en Lightning ging er achteraan. Maar Light, Light kon niet meer. Hij bleef zitten. Ga maar, ik red me wel. En die zelfverdediging? Niet nodig. Ik weet niet of je het weet, maar toen jij op de kast lag, heb ik staan vechten voor meerdere levens. Hij zag de rest weglopen, en moest weer denken aan de keren dan Eveliné zijn leven had gered. Dus uiteindelijk pakte hij een looppasje, en vloog achter de groep aan.

Na een tijdje opende Eveliné haar ogen weer. Ze keek even om zich heen. Break lag nog waar ze hem neergelegd had, Lightning zat op de rand van de rots en Light die kwam rustig aanlopen. Ze probeerde rechtop te gaan zitten, maar viel algauw weer terug door de stekende pijn. een pijnlijke kreun verliet haar mond. Ze keek even wazig naar de rest, besloot zich niet klein op te stellen en ging rechtop zitten. That...Hurted. ze slikte even een traan door en beet op haar lip.

Ze had langer moeten slapen, en dat had ze wel degenlijk ook gedaan als deze mensen haar rust niet zou hebben verstoord. Waarom moest alles ook bij haar wel eens verkeerd lopen. Nu zat ze nog eens opgescheept met een zielepoot, de rest viel nog mee. Al kon de ene helemaal niks zeggen omdat die bewusteloos op de grond lag. behendig streek ze door haar bruine haren terwijl ze de omgeving in de gaten hield. Wat denk jij nou? Dat iedereen weer doorrent en doorvliegt na een moord?! Nou ik niet!. Lightning liet hem gewoon zielig doen. Daar had hij wel gelijk in, al gaf ze dat niet toe. Zij had er niet zo'n drama over gemaakt als deze hier. Ga maar, ik red me wel. En die zelfverdediging? Niet nodig. Ik weet niet of je het weet, maar toen jij op de kast lag, heb ik staan vechten voor meerdere levens." Woedend draaide ze zich om." ten eerste houd die mond eens van je, straks trek je nog onodige aandacht." Siste ze dreigend terwijl hij ondertussen al weer bij de groep was gekomen."Ten tweede, de andere twee waren meer jou levens aan het redden dan omgekeerd. En ik heb ook verdomme niet gezegt dat iedereen door gaat met hun leven nadat ze hebben gemoord. Ik ben er verdorrie ook nog niet perfect aan gewend, maar ik heb het verstand om dat te verbergen en in mijn binnenste er zielig over te doen. Want als je het toon, en andere zien dat zullen ze je als zwak bestempelen en zullen ze eerst achter jou aangaan. Heb je dat liever?..." Lightning ging nog meer zeggen maar ze zag evel bewegen en merkte dat het niet goed ging."Light, hou jij de wacht maar even." Zonder nog iets te zeggen sprong lightning van de rand af en ging naast evel zitten. Haar eigen tas had ze al de hele tijd bij zich en begon daar nu aan te rommelen. "Laat eens zien." Geconcentreerd keek ze naar de wonde, ze scheurde de broek lichtjes meer open om de wonde beter te zien. Nam wat sap en doekjes uit haar tas te halen. Met de doekjes veegde ze het merendeel bloed weg, met het sap ging ze over de wonde die al meteen stopte met bloeden."Zo, de sap weerhoud het bloede en verminderd ook de pijn waardoor eht nu wel verdragenlijk word." Daarna nam ze een lange strook stof uit haar tas en bond het stevig rond de wonde." Als je er weer teveel last van krijg moet je het zeggen dan doe ik er wel weer sap op." Legde Lightning evel uit, en ging dan zelf geeuwend gaan liggen.

[God Note] + Remission omdat je iemand hielp met het verbinden van haar wonden