Hoe bedoel je de regering? Waarom zouden die ons plat willen hebben? ze gromde sjacherijnig dat hij zijn mond maar beter moest houden. hij kwam naar haar toe. Fijn nu moest ze het tochwel uit gaan leggen. Waarom proberen ze ons neer te krijgen? Zou een regering niet
juist ons moeten proberen te helpen? En.. en.. wat houdt die
virusdragende dingen op de been? Ze horen toch juist zwakker te worden?
Dan kan het toch niet zo zijn dat ze zelfs met een opengespleten hoofd
nog door bewegen? ze gromde. De regering wil mijn groep, en aangezien ik met jullie optrek willen ze jullie ook plat. dat ding in hun hoofd, zorgt dat ze langer door kunnen brengen. ze worden bestuurd. ze zuchtte. en natuurlijk ging hij vragen welke groep. dus ze moest het maar vertellen. Kijk, het zit zo. de "Groep" waar ik bij zit is nou niet echt vrienden met de regering. Als honderden jaren probeerd de regering ons uit te schakelen. ik heb je het toch verteld? Asassin. ze vinden dat we hier niet thuishoren. ze zweeg. werd ze nou emotioneel? Na-ah. dat ging niet gebeuren.

Light kreeg eerst een antwoord dat hij beter zijn mond kon houden. Ik heb toch recht op de waarheid? Ik wil ook weten waar ik in mee gesleurd wordt?! Hij had recht op de waarheid en niets anders dan dat. TOen hij het dus nog een keer vroeg kreeg hij eindelijk een fatsoenlijk antwoord. Het ging de regering dus om haar. De regering had al die gruwels op hun afgestuurd door haar. Hij was een moordenaar geworden voor haar. Door haar. Het zette Light ana het denken. Was het het allemaal wel waard? Dit betekend dus.. dat als ik jullie verlaat, ik niet meer hoef te moorden etc. Als ik nu gewoon wegloop bij jullie.. dan.. dan.. ben ik veilig? Hij gooide zijn tas leeg bij de groep, de scherven en het plastic vielen op de grond. Het zwaard van Lightning legde hij er naast. Wel. Arigato voor alle ervaringen. Yagami is outta here. Hij liep langzaam weg.

Ineens stond ze achter hem, een arm op zijn rug draaiend. "Don't be so foolish. je kent mij dat is al genoeg om je te vermoorden." ze liet hem los en duwde hem terug naar de groep, tegen de rots. "Where are your brains lighty?'' ze zuchtte hij luisterde nieteens. ze propte alles weer in zijn tas en gooide die op zijn schoot. "Just don't leave, sweetz. als je leven je lief is afcourse." ze maakte een gebaar naar het bos van: En Anders, ga het bos in en ben binnen de kortste keren dood. ze liep terug naar haar boom, de brief terug uit haar tas pakkend, evenals een aansteker. Proberend de brief aan te steken. als hij al zo doet hoeft hij er helemaal niks van te weten.

Hij werd van achter vastgegrepen. Eveliné stond met een mes achter hem. Hij draaide zich om, en kreeg daarbij een snee in zijn arm. Hij werd tegen de rotsen aan geduwd, daarbij stootte hij zijn hoofd. Er ontstond een sneue situatie. Omdat hij zijn handen nog op de snee had, kon hij zich niet beschermen tegen de rots. Zijn hoofd ving de grootste klap op, waardoor er een grote kneusing ontstond in zijn oogkas. Het was zo erg, dat hij een spontane blauw oog ontving. Zijn rechteroog werd plots onbruikbaar, door een verdrukking van de oogspieren. Zijn neus begon te lopen met bloed. Het was een nogal triest aanblik. Nog nooit voelde hij zich zo vernederd. Een dame mishandelde hem met een beweging zo erg, dat hij de komende uren moest herstellen, om nog maar iets uit te kunnen halen. Hij ging op een grote afstand van de rest staan, en begon langzaam te snikken. Waarom moest dit hem nou overkomen, was hij maar nooit wakker geworden in dat bosje.

ze liep naar Light, pakte zijn arm en verbond deze om het bloeden te stoppen. Daarna volgde zijn oog waar ze een zalfje opsmeerde en het gelijk al een stuk minder was. Ze duwde hem een zakdoek in zijn handen en duwde zijn handen met de zakdoek tegen zijn neus. Ze duwde hem achterover, wel zo dat hij niet zou vallen. Ze liep terug naar de plek waar ze eerder zat en begon weer een beetje met de aansteker en de brief te spelen. de regen kletterde neer op de bodem. plassen met water ontstonden. ze deed haar kap af. We kunnen beter onderdak zoeken. Terug naar het dorp. of zijn jullie het er niet mee eens en worden jullie liever natgeregend? want als dat zo is ga ik wel alleen terug. ze stond op en begon al richting de huizen te wandelen. bij een rij bomen voor de heg van het huis stopte ze en keek ze om of iemand haar volgde. Ze zuchtte toen ze niemand zag en besloot zelf het huis in te gaan, met alle gevolgen vandien.

Lighty werd verbonden door Eveliné, niet dat dat hem opbeurde, hij was vernederd, zwaar vernederd. Eveliné ging op zoek naar een ander onderdak, aangezien dit niet werkte, ze zaten in de stromende regen. Ze liep naar de huizen, en koos er een uit. Lighty had geen zin haar te volgen, die meid vernederde hem zwaar, daar had hij geen behoefte aan, als het verkeerd met haar ging, kon ze zichzelf mooi redden. Hij deed het niet meer. Zelf voelde hij langsde rotswand, en kwam achter een kleine grot. Hij haalde een aansteker uit zijn zak, en begon wat takken te branden. Zo, het werd best huiselijk. Eveliné kon voor haarzelf zorgen. Hij had het allemaal wel mooi voor elkaar.

terwijl ze daar zo binnen was, had ze geen idee van wat haar volgde. teminste volgde is een groot woord. het stond meer in een hoek van de kamer. terwijl ze de open haard aan begon te maken en haar vogel neerzette op een kamerstoel zocht ze naar eetbare dingen. door het geluid dat de kastjes maakte als ze rommelde werd het ding in de kamer wakker en liep langzaam naar haar toe. ze deed een kastje dicht en hoorde een geluid, het klonk...anders? ze draaide zich om en er stond een mens wat ooit een mens was. Een arm was gebroken, het bot uitstekend en aan een paar zenuwen nog hangend. De buik lag half open en maden kropen erdoor. Haar eten, ja ze had iets gevonden wat nog goed was, kwam bijna naar boven. Ze floot naar de vogel en nam een sprintje naar buiten toen een geluid van het ding binnen haar gehoor raakte. Het riep... ze zag ineens nogmeer van die mutanten uit huizen etc komen. Ze nam een sprint naar de rest. Ik denk dat het beter is als wij hier weg gaan, NU.

Eveliné kwam hysterisch rennend op hun af. Wat was er met haar gebeurd, ze keek.. bezorgd? Hij kwam zijn grot uit, en zag dat er een troep mutanten aangestrompeld kwam. Ze kwamen al dichterbij Eveline. Lighty had geoefend met het werpen van platte stenen, maar nu kwam het er op aan. Hij wierp een aantal glasscherven, deze vlogen over de schouder van Eveliné tijdenshet rennen, en raakten de mutanten vol in het gezicht, een golf van bloed schoot langs de kuiten van Eveliné, maar ze was in ieder geval gered. Als Light er niet was geweest hadden de voorste mutanten haar kunnen vastgrijpen. Light trok een enorme knots van een boom. Wikkelde zijn vellen plastic er omheen, en hield het in zijn kampvuur. Het plastic verhitte, en smolt in de knots. Nu zal het niet te snel wegfikken. Toen haalde hij nogmaals de knots in het vuur, en had hij een enorme brandende fakkel. Eveliné kom achter me staan! Maakde rest wakker, ik houd deze dingen wel op afstand. Blijkbaar waren de mutanten niet zo gek op vuur, want toen Lighty naar voren liep, kwamen ze in een boog om hem heen staan. Elke keer als er één te dichtbij kwam, haalde Lighty uit met zijn fakkel knots, en jaagde het weg. Toen hij vrijwel omsingelt was, wist hij een plan om weg te komen. Jongens, op het moment van paniek, moeten jullie gaan rennen! Dichtbij hem, stond een oud mutanten dametje, precies wat hij nodig had, een dametje die zelf al aardig verschrompelt was en veel te droog haar had. Hij pakte een kleine splinter van zijn knots, en gooide die met vuur en al in het haar van de dame. Hij blies er nog eens achterna en begon daarna met de knots in twee handen, als een two handed sword, te rennen. Door het vuur, stond nu het gehele hoofd van het dametje in brand, ze begon te gillen en te kreunen. Als er een ander wou proberen te helpen, stond die ook in de fik. Door de angst voor vuur, was hun linie meteen een ravage. Lighty rende zo hard als hij kon door, steeds uitwijkend voor hobbels, gaten en mutanten. Als er één te dichtbij kwam, gaf hij ze een fikse klap met de brandende torch op hun gezicht.